Operator 594 recenzja

...czyli recenzja Kanapowego Komandosa o Komandosa prawdziwego przygodzie.

Swego czasu nie podchodziłem zbyt entuzjastycznie do typu tego książek, mimo że świat militarystyki i wojskowości leży jak najbardziej w moich hobbystycznych zainteresowaniach. Zawsze myślałem, że to takie książczyny do zarabiania pieniędzy, bo gawiedź kupi „tajemnice specjalsów” zdradzone i nigdy nie publikowane i tak dalej. Nic bardziej mylnego. Książki te mają całkowicie co innego do przekazania. Nie są to też książki coachingowe, choć lekkie zacięcie tego typu retoryki jest, nie bardzo jest to przekaz „i Ty możesz zostać specjalsem”. Co ma do przekazania „Operator 594” ?

Według mnie jest to świetna książka biograficzno-zawodowa. Nie zarzuca czytelnika tonami niepotrzebnych opisów uzbrojenia z nic nie mówiącymi nazwami broni czy mapkami ze strzałkami taktyk wojskowych, specjalistycznych. Książka napisana tak, żeby panie z targu warzywnego, czy nawet odwiedzający je starsi panowie zrozumieli o co chodzi w byciu członkiem tej społeczności, w byciu operatorem sił specjalnych. W byciu żołnierzem GROM.

Droga wojownika i to jak i czym się stał Puwal, bo tak od nazwiska przywarło do naszego bohatera jego nowe nazewnictwo to treść tej książki. Jest to historia determinacji człowieka, który fascynując się wojskowością i „komandosami” z filmów i gazet zapragnął podążyć tą drogą. Nie jak w filmach amerykańskich, a wylewając hektolitry potu, krwi i łez na wielomiesięcznych kursach, wymagających i morderczych selekcjach do upragnionej jednostki, realizacjach na misjach i nieszablonowym myśleniu, które pozwalało mu wybić się ponad przeciętną, osiągnąć cel. Do tego jest kilka opisów akcji w Afganistanie czy Iraku, co niejako zbiega się z podobnymi historiami innych „byłych specjalsów”, którzy wydali podobne publikacje, mam na myśli oczywiście zbieżność faktów i rzetelne przekazanie fachowej wiedzy. Co ciekawe w książce padają ksywy operatorów, którzy również wydali swoje publikacje – ale to już znajdziecie w samej książce.

Język książki nie jest żołnierski i drewniany mimo promieniencji Autora, jest prosty, nieliteracki, dostosowany do treści które przekazuje. Rozdziały krótkie i tematyczne, podsumowane myślą z możliwym wymuszeniem autorefleksji po lekturze. Bardzo dobry zabieg, bardzo dobra redakcja. Bellona – plus dla was na tablicy wydawnictw. Kilka zdjęć na okraszenie treści i dla dodatkowego smaku i na szczęście bez przesady. Książka bardzo dobra dla laików zupełnie nie znających tematu, jak i pasjonatów.

01.04.2021 r.