Dygot recenzja

Książka "Dygot" Jakuba Małeckiego wywarła na mnie ogromne wrażenie. To opowieść o zwyczajnych ludziach, ale opowiedziała w sposób niezwykły. To książka o prozie życia na prowincji, która nie jest wcale taka oczywista. Powieść jest naładowana emocjami niczym ładunek wybuchowy. Okrucieństwo polskiej prowincji przeraża i wywołuje dygot serca. Bynajmniej moje serce dygotało podczas czytania. Po tej lekturze wszystkie książki Jakuba Małeckiego biorę w ciemno.

Polska prowincja. Piękna, sielska, ale i okrutna, wierząca w zabobony, gusła i klątwy. Na jej tle pojawiają się dwie rodziny: Łabendowiczów i Geldów.
Akcja powieści toczy się w latach 1938-2004.
Jan Łabendowicz zostaje przeklęty przez Niemkę, której wiele zawdzięczał, a odmówił pomocy z powodu paraliżującego strachu i lęku. Frau Eberl w akcie rozpaczy rzuca klątwę na niego i jego ciężarną żonę Helenę. Życzy im, aby urodził im się szatan, nie dziecko.

" Niedługo później na świat przyszedł mały, bezbarwny potwór"

Łabendowiczom rodzi się młodszy syn, ale ten jest biały od brwi po paznokcie stóp. Wiktor. Albinos.

Bronek Gelda i jego żona Irena mają jedyne dziecko- Emilkę. Bronek kocha córkę nad życie. Pewnego dnia słyszy od tajemniczej Cyganki złowrogą przepowiednię. Kobieta mówi mu, że jego dziecko zostanie skrzywdzone, bardzo skrzywdzone przez okrutny los.

"Piekło ci to dziecko pożre i wypluje jak szmatę!"

Emilka została dotkliwie poparzona przez wybuch granatu w domu opiekujących się nią ciotek. Zostaje okaleczona przez płomienie na całe życie.

Historie Łabendowiczów i Geldów splatają się ze sobą. Białego jak śnieg Albinosa i dziewczynę z pomarszczoną jak rajstopy skórą połączy miłość. Jak ułoży się ich wspólne życie? Czy poradzą sobie z paraliżującymi, wewnętrznymi rozterkami i wrogością otoczenia?

Autor pokazuje do jakich okrucieństw zdolni są ludzie. Wystarczy mała iskierka, aby obudziły się w nich demony, zdolne do najbardziej bestialskich czynów. Krowa zachorowała? To wina tego białego diabła o czerwonych oczach. Susza, nieurodzaj? To sprawka czorta o białej skórze. Warta wylała i podtopiła domy? Przecież samo to się nie stało. To Wiktor Łabendowicz narozrabiał, biały szatan wypuszczony z piekła.

Jakub Małecki wprowadza na karty swojej powieści wiele charakterystycznych postaci. Pokrzyw, Paliwoda, Strzępek, Dojka i inne wioskowe indywidua dodają historii kolorytu i autentyczności. Wplata w fabułę różne informacje, istotne dla poszczególnych okresów dziejowych Polski, takie jak lot Hermaszewskiego w kosmos czy wybór Wojtyły na papieża.
Porusza wiele ważnych kwestii społecznych, aktualnych w każdym miejscu i czasie: nadużywanie alkoholu i narkotyków, znęcanie się za odmienność, zmaganie się z ciężkimi chorobami, oszustwa, wyłudzanie.
Ale nade wszystko pokazuje czym jest strach, cierpienie, walka z wyrzutami sumienia i z własnymi demonami.

"Dygot" Jakuba Małeckiego to rewelacyjna powieść obyczajowa, napisana lekkim, szybko zapadającym w serce językiem. Stylem, który mnie zachwycił, zadziwił i zauroczył. Dostarczyła mi mnóstwa emocji i wrażeń, które pozostaną ze mną na długo. Bardzo długo.
Polecam.