Ogrody na popiołach recenzja

Karol i Margot Ploch z optymizmem patrzyli na kończącą się wojnę. Szybko jednak okazuje się, że dla Ślązaków, zwłaszcza których druga połówka jest Niemcem, spokój nie przyjdzie tak łatwo. Karol bez żadnego wyroku trafia do Świętochłowic-Zgody, byłego obozu koncentracyjnego, zajętego przez Armię Czerwoną. Dla niego oraz wielu tam przybyłych rozpoczyna się piekło, które odciśnie swoje piętno na resztę życia.

Jeśli myślicie, że ta książka to literatura obyczajowo-romantyczna z tłem historycznym to bardzo się mylicie! To opowieść, która od początku nie jest pozytywna. A sam bohater, gdyby nie rodzina, straciłby ostatnie resztki woli walki. To też historia o traktowaniu Ślązaków po wojnie: bo ani to Polacy, ale też nie Niemcy. I co z nimi zrobić? No i najważniejsza treść tej książki: za krzywdy na innych odpowiedzialny jest tylko i wyłącznie człowiek. A win w tej opowieści nie brakuje, bo pobicia i głodzenie są na porządku dziennym. Sama historia okazała się bardzo interesująca, przez co czytałam ją z zapartym tchem. Chociaż przy tych wszystkich przykrościach nie da się jednak powiedzieć, że przyjemnie. Osobiście jako mieszkanka lubelskiego nigdy nie słyszałam o obozach na śląsku, tym bardziej więc był to dla mnie bardzo pouczający czas.

Wszystko to zostało napisane w dość prostym stylu, momentami wręcz poetyckim. Dzięki czemu czytało mi się ją bardzo dobrze i szybko. A jednocześnie odczuwałam smutek tego miejsca. Ostatecznie miałam wręcz wrażenie, że nie jest to fikcja literacka, a Karol to prawdziwa postać, której sylwetkę można wyczytać w Google. Na plus zdecydowanie są również załączone listy bliskich, piszących w imieniu osadzonych. A oprócz tego pojawiały się postacie, które na prawde przebywały w obozie. Dodawało to realności całej powieść.

Zdecydowanie warto przeczytać tę książkę, chociażby aby poznać historię tego miejsca. A osoby lubiące literaturę związaną z Wojną Światową, czy obozami z pewnością dobrze spędzą z nią czas. A wraz z tym to opowieść o chwytaniu nadziei w miejscu, gdzie praktycznie jej brak. Dlatego też moja ocena to 7/10.

Za egzemplarz recenzencki bardzo dziękuję Publicat S.A!