Ogród wiecznej wiosny recenzja

Cristina López Barrio to znakomita hiszpańska pisarka. Z wykształcenia prawniczka, która przerwała karierę, aby poświęcić się swojej pasji: pisaniu. Lubi aromatyczną herbatę i muzykę filmową. Podczas pisania "Ogrodu wiecznej wiosny" słuchała ścieżek dźwiękowych z filmów "Duma i uprzedzenie" i 'Angielski pacjent". Jej ukochaną książką jest "Sto lat samotności" Gabriela Garcii Márqueza.

Klątwa wisząca nad rodem Laguna niszczy miłość pięknej Clary o bursztynowych oczach. Rozpacz porzuconej dziewczyny sprawia, że staje się cud – ogród domu o czerwonych ścianach zaczyna kwitnąć wbrew naturze przez cały rok. A piękna Clara postanawia się zemścić na swoim ukochanym...
Kobiety z kolejnych pokoleń żyją skazane przez bezlitosne fatum na nieszczęśliwą miłość, samotność, rozpacz i zemstę. Czy którejś z nich uda się odwrócić przeznaczenie? Czy któraś zakocha się szczęśliwie? Jak zakończy się historia tego rodu? Po odpowiedzi zapraszam do książki.

Przyznam, że opis powieści mnie zaciekawił. Zapowiadał wielowątkową i tajemniczą historię. I jak się okazało miałam rację. Historia rodu Laguna wciąga od pierwszej strony. W książce przeplatają się miłość, rozpacz i zemsta. Klątwa nad kobietami tego rodu powoduje, że ich uczucie jest pełne nieszczęścia. Skąd jednak wzięło to przekleństwo? W tym momencie autorka mnie zaskoczyła, ponieważ dopiero pod koniec wszystko się wyjaśnia. Dzięki temu cała powieść jest jeszcze bardziej tajemnicza i zaskakująca.

"Ogród wiecznej wiosny" zawiera wszystko co powinna zawierać dobra powieść. Jest intryga, nienawiść i inne uczucia, które spowodują, że nikt nie będzie się nudził. Wielowątkowość sprawia, że nie oderwiemy się od tej pozycji. Chociaż przyznam, że momentami mnie to męczyło, ponieważ czasem autorka za szybko przechodziła na kolejne pokolenie. To robi wrażenie chaosu. Jednakże nie jest to wielki minus. Dla niektórych to może być nawet zaleta.

Podoba się sposób w jaki autorka opisuje swoich bohaterów, ich zachowanie i stroje. To sprawia, że te postacie stają się bardziej realne. Poza tym dzięki temu miałam te kobiety przed oczami, łatwiej potrafiłam ich sobie wyobrazić.

Książka została napisana prostym, ale interesującym językiem. Grafika jest średnia, zbyt przewidywalna. Nie przypadła mi do gustu. Akcja toczy się wartko. Autorka od początku do końca trzyma w napięciu. Nie wyjaśnia niczego. Czytelnik po omacku próbuje dociec prawdy... Jednak nie spodziewa tego czym zakończy się historia. Wielkim plusem jest wydanie kieszonkowe. Dzięki temu możemy wziąć tę powieść wszędzie.

Podsumowując polecam tę książkę wszystkim miłośnikom opowieści o uczuciach. To idealna pozycja na długi, nudny wieczór, która porwie nas w wir przygód bohaterek i ich rozterek życiowych.