Pomóż mi kochać recenzja

Każdy z nas jako dziecko na pewno rozmyślał, kim zostanie w przyszłości. Ile ja miałam na siebie pomysłów: od pielęgniarki poprzez patologa na kryminalistyku kończąc. Co miesiąc miałam inny pomysł w zależności od podsłuchanych rozmów dorosłych, obejrzanych filmów czy przeczytanych książek. Główna bohaterka najnowszej powieści Kamili Mitek tak jak sobie wymarzyła, pracuje w Państwowej Straży Pożarnej. Skutecznie walczy z ogniem, ale z trudem panuje nad swoim charakterem i nad życiem.

Dorota to typ osobowości, który łatwo wyprowadzić z równowagi, przez co nie tylko jest wybuchowa, ale też kłótliwa, napastliwa i nieznośna. Rysiek szef zespołu strażaków, do którego należy kobieta, mimo starań i lat praktyki wciąż nie dopuszcza naszej bohaterki do ważniejszych zadań, przez co czuje się dyskryminowana. W życiu prywatnym również się jej nie szczęści. Właśnie rzucił ją chłopak, a z ojczymem od lat nie może się dogadać. O problemach interpersonalnych w remizie dowiaduje się komendant i postanawia wysłać Dorotę i Ryśka jako opiekunów na obóz dla trudnej młodzieży.
Czy ich wzajemne relacje się ocieplą, czy staną na ostrzu noża?
Gorsze będzie trzytygodniowe „użeranie się” z trudną młodzieżą, czy przebywanie ze sobą dłużej niż trzeba?
Czy Dorota zacznie pracować nad swoim wybuchowym temperamentem?

Od razu polubiłam główną bohaterkę i Autorkę za to, w jakiej roli Dorotę obsadziła. W końcu główna bohaterka nie była wymalowaną lalą pracującą w korpo tylko silną kobietą sprawdzającą się w tak trudnym, wymagającym i ciężkim zawodzie, jakim jest strażak. Do tego Dorota relaksowała się przy tej samej muzyce, której słucham i ja tj. Kings of Leon. Jej najlepsza przyjaciółka również się pozytywnie wyróżniała na tle kobiecych postaci z innych historii. Zocha bowiem najlepiej czuła się w bojówkach i na strzelnicy.

Historię czytało się niezwykle przyjemnie, płynnie. Napisana z nutą humoru, można się było pośmiać z przytyków, ciętych ripost i złośliwych komentarzy. Podobało mi się również to, że w książce nie było wulgaryzmów, akcja toczyła się wartko, a mimo elementów do śmiechu dawała również do myślenia. W sposób delikatny i bez moralizowania Autorka nakreśliła, że każdy zmaga się ze swoimi demonami i tylko od nas samych zależy, czy staniemy do walki i spróbujemy je pokonać. Wybuchy agresji, lęk, strach przed ludźmi, niezdecydowanie, impulsywność to cechy charakteru, nad którymi możemy popracować, ale najpierw musimy być świadomi swoich wad oraz ich przyczyn. Czasem nieodzowna jest pomoc osób trzecich.

Spodobało mi się snucie opowieści przez Autorkę. Była ciepła, lekka, nie było w niej infantylności i cukierkowatości, które tak często drażnią mnie w obyczajówkach. Z chęcią nadrobię poprzednie historie stworzone przez Kamilę Mitek.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwo Dragon.