Ofiara dla burzy recenzja

Dolores Redondo oczarowała mnie totalnie swoją serią Dolina Baztan. Ofiara dla burzy, trzeci tom, okazał się wisienką na torcie.
Inspektor Salazar angażuje się w śledztwo dotyczące śmierci niemowlaka. Tajemnicza plamka na czole sugeruje, że ktoś dziecko udusił. Babcia maluszka wierzy, że zbrodni dokonał Inguma, baskijski demon, który wysysa oddechy podczas snu. W toku śledztwa okazuje się, że tajemniczych zgonów dzieci w okolicy było więcej. Jakby tego było mało, detektyw podejrzewa, że jej matka przeżyła ucieczkę, może też mieć związek z prowadzonym śledztwem.

Po raz kolejny Dolores Redondo zaserwowała nam thriller na pograniczu rzeczywistości i fantastyki. Bardzo umiejętne włączenie baskijskich legend nadaje powieści odurzający, tajemniczy klimat. Dużym atutem powieści są także fragmenty opisujące zwyczaje i kulturę mieszkańców doliny.

Ofiara dla burzy to przede wszystkim fantastyczny kryminał. Autorka doskonale poprowadziła śledztwo w sprawie morderstw dzieci, z każdą stroną wzbudzając we mnie jeszcze większe zainteresowanie. Sama jestem matką, więc czytanie o zabójstwach dzieci, o tym kto za tym stoi i w jakim celu, łamało moje serce.

Bardzo dobrym pomysłem jest połączenie wątków kryminalnych z obyczajowymi. Możemy śledzić zawiłe relacje rodzinne Amai, jej małżeństwo. Tak jak i w poprzednich tomach, dużo jest w powieści przemyśleń i rozterek inspektor Salazar. Przyznam, że momentami mocno mnie irytowała, męczyło mnie to rozpamiętywanie na przykład jej dzieciństwa. Od pierwszego tomu bardzo polubiłam za to ciotkę, za jej mądrość życiową i wsparcie, jakie przez cały czas okazywała swojej siostrzenicy.

Podsumowując, Ofiara dla burzy to według mnie najlepsza część serii Doliny Baztan. Dostaliśmy świetnie poprowadzone śledztwo, błyskotliwych śledczych, tajemnice i dreszczyk emocji. Sugeruję, żeby czytać kolejne tomy po kolei, by niczego nie przeoczyć i nie zaburzyć odbioru historii. Zdecydowanie polecam, a jeśli poczujecie niedosyt możecie obejrzeć ekranizację na Netflix.