Rita recenzja

Powieści obyczajowo-historyczne należą do moich ulubionych. Często i z ciekawością po nie sięgam. Choć książek tych w ostatnim czasie wydaje się naprawdę wiele, i niestety nie zawsze są one dobre, zawsze uda mi się jednak znaleźć pośród nich i taką, która ujmie mnie i zainteresuje w szczególny sposób.

Dzisiaj chciałabym napisać kilka słów o najnowszej, powojennej powieści Ewy Popławskiej, której fabuła rozgrywa się na ruinach Gdańska i jego okolicach. Mowa tu oczywiście o „Ricie”. Tytułowa bohaterka książki niespełna siedemnastoletnia Rita Włodarska, w wyniku wojny traci całą swoją rodzinę i swój rodzinny dom. Pozostaje na świecie sama. Jej oręż stanowią wola walki o to, co jej się należy, determinacja, pamięć o najbliższych, szacunek, człowieczeństwo i potrzeba choćby namiastki normalności.

Postać Rity wykreowana przez Ewę Popławską wzbudza w czytelniku wiele uczuć. Jej postawa, dążenie do osiągnięcia wyznaczonego sobie celu pomimo wszystko i wbrew wszystkiemu, prowokuje do stawiania pytań i refleksji. Zastanawiamy się nad tym, jak wiele jest w stanie poświęcić człowiek? Czy w drodze do celu, nie zatraca tego co najważniejsze? Co tak najbardziej liczy się w życiu? Czym jest dla nas rodzinny dom? Czy to tylko podłogi, sufity i ściany, czy jednak cała suma wspomnień tych dobrych i złych. Bezpiecznie miejsce, port, do którego zawsze można wrócić kiedy dopadają nas w życiu trudności?

Autorka snując swoją opowieść, zapoznając nas z losami i przeżyciami swoich bohaterów udowadnia, że wszystko ma swoją przyczynę i swój skutek. Nie bez przyczyny skrywane przez lata tajemnice, ujawnione, potrafią wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Brak sprawiedliwości przytłacza i dostarcza problemów, których i tak nie brakuje powojennemu społeczeństwu. Bohaterowie nieustannie walczą. O swoje miejsce do życia. O spokój ducha i ujarzmienie demonów przeszłości. Serce toczy walkę z rozumem. Przeszłość z teraźniejszością. Walkę toczy również powojenny Gdańsk, który próbuje podnieść się z ruin i odzyskać dawny blask. Jak skończą się te potyczki z losem? Czy Ricie uda się odzyskać utracone?

Najnowszą powieść Ewy Popławskiej czyta się płynnie i lekko, choć książka sama w sobie wcale do lekkich nie należy. Zmierzymy się na jej kartach z mnogością bolesnych i trudnych tematów. Znakomite portrety psychologiczne bohaterów trafnie oddają emocje, myśli i stany jakie towarzyszom im w najtrudniejszych momentach i wydarzeniach.

Polecam.