Miała umrzeć recenzja

Lubię thrillery Ewy Przydrygi czytane przez Wiktorię Wolańską. Są precyzyjnie skonstruowane i dobrze napisane, często znajduję w nich ciekawe wątki społeczne czy psychologiczne. Lektorka zaś czyta z umiarem, nie pcha się na afisz.

Fabuła tej książki dzieje się w dwóch przeplatających się planach czasowych. W pierwszym wątku, w roku 1998 narratorką jest Ada, zbuntowana nastolatka dorastająca w toksycznym domu, w którym ojca stale nie ma, na dodatek prowadzi on podejrzane interesy, matka zaś mocno popija i nie zajmuje się dziećmi i domem. Ada wraz z paczką kumpli bawi się w narkotyki, dopuszcza się też różnych ryzykownych czynów na granicy prawa. Jedyną miłością Ady jest kilkuletnia siostrzyczka, Ada jest dla niej tak naprawdę matką.

W drugim wątku, dziejącym się w roku 2019, bohaterką jest Nela, dwudziestokilkuletnia zbuntowana artystka, która straciła rodziców w dzieciństwie i była wychowywana przez ciotkę. W wyniku skomplikowanej intrygi Nela dowiaduje się nowych ciekawych rzeczy o przeszłości swojej rodziny, ale wiele sekretów jest wciąż nierozwiązanych. Nela jest mocno zdeterminowana w odkrywaniu rodzinnych tajemnic, uważa, że pozwoli to jej uporać się z traumami gnębiącymi ją przez całe życie. W trakcie prywatnego śledztwa nasza bohaterka wpada czasami w duże kłopoty, na przykład zostaje pogryziona przez groźnego psa, ale się nie cofa... A w ogóle przydarza się Neli sporo nieprawdopodobnych wypadków, ale jakoś te dziwaczności połykałem, bo, jak już wspomniałem, rzecz jest świetnie napisana.

W tle mamy morderstwo, a nawet kilka morderstw oraz wspomniane już prywatne śledztwo Neli również w sprawie tajemniczych zabójstw, bo policja jest zupełnie bezradna. W ogóle w książkach Przydrygi policja w zasadzie nie istnieje.

Skonstruowane jest to dobrze, autorka umiejętnie trzyma napięcie, ani na moment nie straciłem zainteresowania w czasie słuchania, poza tym rozwiązanie zagadki kryminalnej jest nieoczekiwane, ale całkiem logiczne, z drugiej strony jednak... Rzecz cała jest w gruncie rzeczy czystą rozrywką, brakuje w niej pogłębionych wątków społecznych czy psychologicznych, obecnych w poprzednich książkach pani Przydrygi czytanych przeze mnie. No, niby mamy wątek zaniedbywanych nastolatków, które wchodzą na złą drogę, ale to jest dosyć słabe.