Żądza recenzja

Hej ho kolejkę nalej... Lubicie szanty?

2 tom Czarnych żagli zaczyna się dokładnie w tym miejscu w którym skończył się pierwszy. Cruz i Francesca wracają na wyspę lecz między ta dwójka niema już sympatii, ona rząda satysfakcji, on targany wrzutami sumienia staje się w dla niej bezlitosny.
Swoje smutki zalewa rumem, żyjąc na pograniczu rzeczywistości i Mary. Wracają do niego wszystkie chwilę gdy zawiódł swoje bractwo.
Kłopoty to jego specjalność, a teraz uczepiły się i niechca odpuścić.
Nya odkąd 10 lat temu spotkała Cruza ma tylko jeden plan, dostarczyć go przed oblicze ojca by udowodnić swoją lojalność, odzyskać swoją własność i odejść. Zasłużyć na własny okręt. Nikt jednak włącznie z jej bratem niema zamiaru jej tego ułatwiać. Dla Nyi nadchodzi okres Ciężki decyzji I mierzenia się z konsekwecjami swoich zachowań.
Skrywa ona pewien sekret który jak się okaże zmieni w tej książce wszystko.

Pierwszy tom był moim odkryciem i szczerze zachwyciłam się ta historią, ale to co autorka zrobiła w drugi wbiło mnie w fotel. Śmiało mogę powiedzieć że ta seria ma tendencje rosnącą czyli z tomu na tom jest coraz lepsza. Ta para głównych bohaterów przypadła mi bardziej do gustu, i choć nadal mamy tu motyw from enemies to lovers, to ta historia różni się od siebie znacząco, tu oprócz chemi czuć też nieufność.
Cruz przez 3/4 książki był tak irytujący że momentami zapominałam że tak go lubiłam w 1 tomie. Pod koniec jednak znów był szalonym Jackiem Sparoowem.
Intryguje mnie jak autorka zamierza zakończyć cała serię, bo porzuca nas w takim momencie akcji że chce się chwycić za szpadę i ruszyć z odsieczą. Genialnie dostosowała język do czasów korsarzy i piratów. Choć psia dupa z początku była irytująca to z czasem człowiek przyzwyczaił się do tych marynarskich określeń. Bywały też momenty gdy sytuację były dość makabryczne ale spokojnie większość bohaterów to przeżyła. Choć autorka lubi pozbawiać ich różnych części ciała.
Dla mnie ta seria jest genialna I szczerze będą ja polecać każdemu.