Prawdziwe życie recenzja

Miałam przyjemność przeczytać tę książkę przedpremierowo. "Prawdziwe życie" to debiut literacki Adeline Dieudonne. Patrząc na tą powieść wydaje się być ona niepozorna: niewielki format, cieniutka. Nie dajcie się zwieść - o tej autorce usłyszymy jeszcze nie raz.

Narratorem tej krótkiej opowieści jest dziewczynka: na początku dziecko, potem nastolatka. Nie jest to jednak historia przeznaczona dla dzieci. Skierowana jest do starszych czytelników. Jednakże przedstawienie jej oczami dziecka to fantastyczny zabieg pozwalający przedstawić perspektywę osoby nieco naiwnej, niedoświadczonej, która dopiero zaczyna rozumieć otaczający nas świat.

Dziewczynka ma młodszego brata, którego kocha niemal jak matka. Jest i ojciec - człowiek surowy, myśliwy lubiący władzę i brutalność. Tłem w tej rodzinie jest matka - nazywana przez narratorkę amebą. Dziewczynka uważa ją za osobę bezwolną, poddaną swojemu mężowi - nie szanuje jej. Tragiczne wydarzenie zmienia rodzinę i zbliża syna do ojca. Staje się oni podobni, a łączy ich pasja do zabijania. Dziewczynka chce uratować brata nie bacząc na koszty.

To opowieść o dojrzewaniu w nieprzyjemnej atmosferze rodzinnych tajemnic i przywar. Razem z bohaterką opuszczamy świat dziecięcej naiwności, poznajemy smak walki o bliskich, zrozumienia otaczającego nas świata i pierwszej miłości. Autorka nie musi używać dosadnych słów: kreuje świat poprzez niedopowiedzenia i sugestie. Oddziaływają one na czytelnika mocniej aniżeli wulgaryzmy i podawane na tacy fakty. Przez to, że powieść liczy ok. 200 stron czyta ją się bardzo szybko. Jednakże nie zapomina się o niej. Pozostaje ona w pamięci i towarzyszy już po zakończeniu. Ostatnie strony są zaskakujące, pokazują jak działa dysfunkcyjna rodzina. I choć jednoznacznie wskazano tu dobrych i złych bohaterów, autorka próbuje ich zrozumieć. Z uwagi na objętość powieści nie są to dłużące się wywody. To kilka prostych zdań pokazujących wielobarwność świata.

Uważam, że idealnie dobrano okładkę. Jest ona prosta, nic nie sugeruje. Jednak po zakończeniu powieści widzimy, że oddaje ona jej klimat w zupełności.

"Prawdziwe życie" to pozycja, którą warto przeczytać. Myślę, że warto też o niej dyskutować. A Adeline Dieudonne jeszcze nie raz nas zaskoczy.