Córka jubilera. recenzja

Lotte, tak mówią na Charlotte Saidermann-Aber. Kobietę wychowywała ciotka. Mimo to pochodzi z bogatego domu dorastała w wiedeńskiej rodzinie polskich Żydów. Mieszka z ciotką i ojcem. Mimo wielu zainteresowań wolny czas spędza głowie na przyjmowaniu gości, z którymi rozmawia zazwyczaj na tematy kulturalne. Nigdy nie miała super stosunków z ojcem. Właściwości początkowo 3 salonów jubilerskich, szanowany przez ludzi nigdy nie miał problemu ze zdobyciem czyjegoś uznania i zaufania, lecz gdy wracał do domu było inaczej, nigdy nie zdobył sympati córki. To pewnie przez to że miała do niego ogromy żal. Obwiniała go to odrzucenie i ciągle okłamywanie jej. Dlatego nigdy mu nie zaufała. Główna bohaterka, dziewczyna o ogromnym talencie do projektowania i tworzenia biżuterii. Posiadała swój własny styl jakiego nie miał nikt inny. Porównywała ludzi do kamieni szlachetnych na których się dobrze znała. Długi czas podkochiwała się w nauczycielu muzyki. Dusza wojowniczki upartej jak osioł skryta w skromnej dziewczynie z dobrego domu.
Wcześniej wspomniana ciotka dziewczyny to osoba bardzo nowoczesna, mająca poczucie humoru. Feministka wojennych czasów, która zaszczepiła w bratanicy miłość do literatury. Nauczyła ją ze najważniejsze to mieć odwagę do wyrażania własnego zdania. Książka w dużym stopniu nawiązuje do czasów wojennych. Wciągająca, szybko się czyta i zostaje długo w pamięci ;)