Wstydu za grosz! recenzja

*współpraca reklamowa z wydawnictwem Literatura*

Książka jest lekturą kierowaną głównie do młodzieży, jednak poruszane w niej tematy dotyczą całego społeczeństwa więc jet ona także lekką i ciekawą lekturą niemal dla każdego czytelnika. To także połączenie literatury obyczajowej z komedią, bo zabawnych sytuacji mamy tutaj dość sporo.

Trzy pokolenia kobiet z jednej rodziny w tym samym momencie przechodzi swój osobisty dramat. Babcia Delfina - emerytowana artystka estradowa, na stare lata na siłę szuka zajęcia z powodu braku pieniędzy. Mama Marta - kobieta po rozwodzie, która pogrąża się w depresji. Julianna córka i wnuczka dwóch pogubionych w życiu kobiet, zalicza wpadkę, przez co wstydzi się wyjść do ludzi. Do tego trio dołączają także inni bohaterowie, którzy jeszcze więcej namieszają w ich losach.

Historia jest dość krótka, przez co byłam pewna, że przeczytam ją migiem, ale tak się nie stało, początkowo troszkę się gubiłam, przy kilku narracjach, które zmieniają się w jednym rozdziale i przy nie znajomości bohaterów jest to trochę chaotyczne. Jednak z biegiem wydarzeń można się do tego przyzwyczaić. Sama historia trochę mnie szokowała, może trochę irytowała, przez absurdalne sytuacje i moim zdaniem wyolbrzymiane reakcje bohaterów. Najlepsze wrażenie zrobiła na mnie Delfina, która pomimo własnych problemów i starości, stara się trzymać w ryzach swoja rodzinę oraz stwarza sobie ambitne plany zawodowe.

Fabuła skupia się na uczuciu wstydu i jego postrzeganiu. Autorka w tej historii udowadnia, że wstyd jest szeroko pojmowanym pojęciem, a jego granice są różne w zależności od płci, wieku, sytuacji materialnej czy przynależności społecznej. To co jest wstydliwe dla nastolatka, dla osoby dorosłej może wydawać się błahostką. W tej historii wany jest też aspekt relacji międzyludzkich i sławne "co ludzie powiedzą?", które powtarzają sobie wszystkie pokolenia. Znajdziemy tutaj osoby, które żyją pod dyktando innych bojąc się ich opinii, ale także osoby ekscentryczne, które się tym nie przejmują, bo ich poczucie wstydu oparte jest na czym innym.

W książce znajdziemy także niepopularnie i nieco kontrowersyjne tematy, ale co dla mnie wydaje się kluczowe i dla młodzieży powinno być najważniejsze to przestroga, żeby nie ulegać presji innych, ale także swoich sympatii, które mogą żądać czy prosić o intymne rzeczy, jak ważne jest zachowanie asertywności i powstrzymywanie się przed rozpowszechnianiem swoich zdjęć czy rozmów, gdy nie wiemy do czego są one potrzebne komuś innemu.

Podsumowując książka jest wartościową lekturą, która pokazuje realia życia zarówno młodzieży jak i starszych osób, zmusza do myślenia i analizy sytuacji. Pokazuje, że w życiu ważna jest pomoc innych, asertywność czy właściwe postrzeganie pojęcia wstydu. Lektura pomimo wartościowego wydźwięku jest też lekka i zabawna, choć styl pisana autorki nie do końca do mnie przemawia, muszę przyznać, że świetnie się bawiłam przy tej historii.