Histeria recenzja

Komisarz Bruno Wilczyński popada w obłęd. Nie może pogodzić się z faktem nieodnalezienia sprawcy poprzedniego morderstwa. Nie ma jednak wiele czasu na rozterki. Tym razem Warszawa spływa krwią niewinnych osób. Na Ursynowie zostaje brutalnie zamordowana młoda kobieta, przeżyło tylko jej dziecko. Mieszkańcy stolicy zaczynają panikować. Zwyrodniały morderca wciąż jest na wolności, bezkarny i nie daje nikomu o sobie zapomnieć. W międzyczasie reporterka Larysa Luboń trafia na trop tajemniczego mężczyzny w masce, który prześladuje okolice Warszawy. Czy to on jest poszukiwanym sprawcą wszystkich morderstw?

Poprzedni tom był jedynie wstępem do tego, co dzieje się w tej powieści. Podstawowe schematy typowe dla kryminału stanowią dla autorki jedynie bazę wydarzeń. Historia przez nią snuta dotyczy szeroko rozumianej przemocy, która nie omija nikogo. Cierpią dorośli i dzieci. Ich rodzice dopuszczają się okrutnych czynów. Te istoty jeszcze nie znają życia, dopiero wkraczają w ten trudny i często niewygodny świat. Nie wiedzą, co jest jednoznacznie dobre, co złe, a już w taki sposób zbierają traumatyczne doświadczenia. To one naznaczą ich dalszą przyszłość.

Obłęd, który dotyczy bohaterów powieści rodzi się z czystej niemocy. To bezsilność bierze górę nad emocjami, przygniata człowieka i sukcesywnie, niezauważalnie ściąga go na samo dno ludzkiej rozpaczy. Nie pozostaje nic oprócz wewnętrznego protestu, który również ginie w starciu z przejmującą pustką. Kiedy jesteśmy bezradni w najtrudniejszych sytuacjach, bardzo łatwo można postradać zmysły. Ten stan jedynie sprzyja rozwojowi szaleństwa, karmi się nim, wysysając z nas wszelkie pokłady energii. Powieść stawia przed Czytelnikami także wiele pytań natury moralnej: jest zbrodnia - musi być kara. Tylko czy każda zbrodnia zostaje ukarana? Czy można odpowiadać złem na zło? Czy każdy czyn ma w rzeczywistości jawne konsekwencje? Odpowiedź nie jest jednoznaczna, jednak możliwa do odnalezienia.

„Histeria” Izabeli Janiszewskiej to doskonała kontynuacja zeszłorocznego debiutu. Wybija się, wyróżnia pod względem fabularnym. Autorka nie boi się poruszać trudnych tematów, za co należą się jej wielkie gratulacje. To intrygujący, trzymający w napięciu kryminał. Bezradność rodzi przemoc i obłęd, przed którym bardzo trudno uciec - tak brzmi przesłanie tej powieści. Lektura obowiązkowa dla wszystkich osób o mocnych nerwach.