Łucznik recenzja

W środku zimy Warszawę paraliżuje strach. Ludzie boją się wyjść z domu, czują zagrożenie na każdym kroku. Spacer, droga do pracy, zakupy mogą okazać się ostatnimi chwilami. W mieście Łucznik sieje spustoszenie. Strzela celnie, zawsze zabijając. Warszawa tonie w martwych ciałach. Łucznik pozostaje nieuchwytny, a policja i rząd toczą walkę nie tylko o brak trupów, ale też o pozycję.
W środku całego zamieszania pojawia się pisarz Zamroz. Staruszek z lekkim dystansem podchodzi do całego zamieszania, ale gdy dotyka jego życia prywatnego zaczyna popadać w panikę. Jaki ma udział w sprawie? Dlaczego tak bardzo zależy mu na złapaniu Łucznika? Biorąc do ręki książkę miałam masę wątpliwości. Pierwsza część o Henryku Zamrozie nieszczególnie mnie zachwyciła. Jednak Łucznik zaskakiwał mnie z każdym rozdziałem coraz mocniej. Znajdziemy tutaj wszystko co dobry kryminał powinien mieć. Zagadka kryminalna, ślepe zaułki w sprawie, narastająca panika. Byłam bardzo ciekawa co kieruje seryjnym mordercą, a przed wszystkim kto nim jest. Zawiłość tej fabuły bardzo przypadła mi do gustu. Oprócz motywu zabijania, bardzo spodobał mi się poboczny wątek pozycjonowania w rządzie i policji.
Strach społeczeństwa było czuć na każdej stronie, przez co ciężko było odłożyć książkę na bok. Przez chwilę naszła mnie taka refleksja co ja bym zrobiła gdybym znalazła się z centrum takich zdarzeń. Czy zamknelabym się w domu jak niektórzy bohaterowie? A może próbowałbym żyć normalnie ryzykując, że straszyła sprawiedliwości dosięgnie i mnie?
Artur Żurek przekazał czytelnikom świetny kryminał, który wchodzi wgłąb ludzkich umysłów. Karta po karcie odkrywa jak przeszłość może wpłynąć na przyszłość. Pokazuje jak łatwo manipulować ludźmi, którzy żyją w strachu. Odkrywamy konsekwencje masowej paniki, siły plotki oraz siłę ludzkiej chęci zemsty.
Co ważne nawet jeśli nie znacie pierwszej części o pisarzu, możecie śmiało czytać Łucznika. Nie ma szczególnego powiązania między tymi książkami.
Podsumowując - polecam. Dobry kryminał z zaskakującą fabułą.