Trzcinowisko recenzja

W 1999 nad rzeką zostaje odnalezione ciało młodej dziewczyny. Wszystko wskazuje na morderstwo. Sprawę prowadzi Jakub Sułecki, ale brak jakichkolwiek śladów nie pozwala rozwikłać śledztwa. Zostaje zamknięte.
Po latach ojciec zamordowanej prosi lokalnego detektywa o pomoc. O ostatnią szansę na odnalezienie zwyrodnialca, który zabił jego córkę. Aleksander Zamojski bierze zlecenie.
Odkrywa, że świadkowie ginęli w dziwnych okolicznościach, a kluczem w rozwikłaniu zagadki mogą być policjanci prowadzący sprawę. I niekoniecznie są tak nieskazitelni jak mogłoby się wydawać.
Do Zamojskiego dołącza dziennikarz, który od lat zajmuje się śmiercią Ewy, ale również Roma Sułecka, córka policjanta, który prowadził śledztwo.
Czy Aleksandrowi uda się odkryć co wydarzyło się ponad 20 lat temu?

Trzcinowisko to dowód na to, że dobry kryminał nie musi być przepełniony mnóstwem brutalnych morderstw pełnych krwi. Tutaj śmierci było kilka, fakt, ale nie były dynamiczne i odrażające, a mimo to kartki przewracały się same.
Autorka świetnie wodzi czytelnika za nos, bo uwierzcie nie sposób domyślić się finału. Kiedy dotarłam do ostatniej strony byłam w niemałym szoku.
Bohaterowie wykreowani bardzo dobrze, ale z rozmysłem, aby nie zdradzić za dużo już na początku. Co prawda trochę tych postaci było i momentami musiałam się skupić, aby wiedzieć kto zginął, kiedy i dlaczego.

Co najbardziej mnie przyciągnęło? Oczywiście fabuła, w której niebrakowało intryg i niewyjaśnionej przeszłości, ale przede wszystkim to, że wchodzimy w głąb ludzkich motywacji. Wielowymiarowość tego opowiadania pokazuje, jak jedno kłamstwo ciągnie za sobą lawinę kolejnych, które rzutują nie tylko na osobach zamieszanych.
Na koniec zadałam sobie pytanie jakbym postąpiła ja dla osoby, która kocham.
W tej książce zdecydowanie wygrała miłość, która zrodziła ból, tajemnice i przykre konsekwencje dla kolejnych pokoleń.
Zdecydujecie się na podróż w przeszłość i razem z Aleksandrem Zamojskim będziecie szukać sprawcy?
Z pewnością zatracie się jak ja 🥰