O starcu, który zwariował recenzja

27 lipca będzie miała swoją premierę najnowsza książka Wiesława Jankowskiego - "O starcu, który zwariował". Jest to druga książka autora i szczerze powiem, że tytuł dość mocno intrygujący, zwłaszcza jak się miało do czynienia z poprzednią książka Pana Wiesława.
.
Amadeusz Winnicki to smutny starszy pan, który większość życia ma już za sobą. Kiedyś miał żonę, którą bardzo kochał, jednak z powodu tragicznego wypadku traci ją. Wierzy jednak, że zmarła małżonka roztacza nad nim opiekę pod postacią ducha. Sprząta mieszkanie, gotuje posiłki.. pewnej nocy dostrzega zarys sylwetki w drzwiach sypialni.. Czuje się obserwowany, sama postać zaś wywołuje w nim strach. Dodatkowo otrzymuje list od tajemniczego stowarzyszenia, które wydaje na niego wyrok śmierci, za czyny popełnione z lat wcześniejszych, kiedy jeszcze pracował czynnie jako lekarz ginekolog. Po dogłębnym przemyśleniu wszystkiego, postanawia zakończyć swój żywot na własnych warunkach. Nie wszystko jednak układa się tak, jak tego oczekiwał..
.
Książka nie należy do zwyczajnych i dzięki temu, że poznałam styl autora z poprzedniej książki, byłam na to przygotowana. Muszę przyznać, że czytało mi się ją bardzo dobrze, chociaż momentami bywało odrobinę nudno. Z drugiej strony, głównym bohaterem tutaj jest starszy pan, któremu nie wiele już radości w życiu zostało, prócz jednego przyjaciela - Stanisława w podobnym wieku - nie ma nikogo innego. Akcja książki dzieje się w czasach obecnych i toczy się raczej spokojnie, rytmem powolnym i bez większych zwrotów. Początkowo może się wręcz wydawać, że nie wiele będzie się działo. Jest to jednak bardzo mylne wrażenie. Autor poraz kolejny nie boi poruszać się kontrowersyjnych tematów, takich jak samobójstwo, aborcja, czy też poddanie się dobrowolnej eutanazji. Aby tego dokonać potrzebny jest tylko dowód osobisty oraz nauki przedśmiertelne, które musi zaliczyć każdy ochotnik. Jest tu również mowa o Bogu, podróżach astralnych i duchach. Wszystko tak naprawdę kręci się wokół śmierci i przemijaniu.
.
Pan Wojciech w dość oczywisty sposób kpi także, z ludzkiej mentalności. Inaczej traktowany jest stary człowiek, wyglądający niechlujnie, a inaczej człowiek zadbany. Tak było zawsze i nie wierzę, aby to się zmieniło. "O starcu, który zwariował" nie należy może do tych książek, które czyta się jednym tchem, uważam jednak, że warto się z nią zapoznać. Na pewno jednak, należy poświęcić jej czas i czytać ją w spokoju. A następnie spojrzeć na nasze życie z innej perspektywy. Bo nawet jeśli książka jest przede wszystkim o śmierci, znajdzie się w niej również poszukiwanie sensu własnego istnienia. Pamiętajmy też, że przeszłość lubi dawać o sobie znać- tak jak to było w przypadku Amadeusza. Miłej lektury.
.
Za książke dziękuję Wojciechowi Janikowskiemu. To była dla mnie przyjemność.