Pandora recenzja

"Wszystko jest zawsze jednym i drugim. Ale by się o tym przekonać, trzeba otworzyć puszkę"

Poznajcie Melanii, to z pozoru, zwyczajna dziewczynka. Ma dziesięć lat, niebieskie oczy i skórę białą jak śnieg. Jest też bardzo inteligentna, dobrze się uczy i ma, jak większość dziewczynek w jej wieku, swoją ukochaną nauczycielkę. Jednak to tylko jedna ze składowych Melanii.

O tym, że nie jest ona tak do końca "zwyczajna", przekonujemy się wtedy, kiedy się dowiadujemy, że dziewczynka, tak jak i inne dzieci z jej klasy, mieszka w bazie wojskowej. A utwierdzimy się w przekonaniu o niezwykłości Melanii, kiedy się okaże, co jada i w jaki sposób się kąpie, oraz dlaczego mimo posiadania zdrowych, zwinnych nóg, do szkoły jest wożona na wózku.

Tak to po kolei i niespiesznie dowiadujemy się wszystkiego o dziewczynce i o całej zaistniałej sytuacji. Potem akcja zaczyna przyspieszać i urozmaicać książkę coraz to nowymi wydarzeniami i naprawdę, trudno się nudzić z tą pozycją, mimo iż ja nie jestem zagorzałą fanką tego gatunku literatury.

Poszło mi łatwiej niż z poprzednim wyzwaniem, bo bardzo chciałam się dowiedzieć, jakie zakończenie wymyślił autor dla tej dość zagmatwanej sytuacji, jak wybrnie z tego niezaprzeczalnie klarownego podziału na dobrych i złych ewidentnie, oraz złych i dobrych jednocześnie. Wybrnął dość zmyślnie i ciekawie, aczkolwiek nie zupełnie, po mojej myśli :)

Jak już wspomniałam, niewiele czytuję literatury w tym temacie, więc i zbytniego porównania nie mam, jednak wiem, że pomysł jest nienowy i autor garściami czerpał, ze schematów. Jednak mimo tego, książka nie nudziła mnie, chociaż też, nie zerwałam przez nią nocy. Wyraziste postacie i niewydumane dialogi, pozwalały naprawdę cieszyć się z miło spędzonego czasu z tą lekturą.

Jeszcze jedna refleksja naszła mnie po przeczytaniu tej książki, że tak właściwie, nikt nie zna dnia ani godziny, kiedy może się wydarzyć coś, po czym świat, który znamy i może nawet lubimy, nie będzie już nigdy taki sam. Nikt nie wie kiedy, skąd i dlaczego, może przyjść "Załamanie" i wywróci wszystko do góry nogami. Jednak to też nie nowość. Wszak jak powiada jeden z bohaterów książki

"Zawsze były ciężkie czasy [...] Świat się wali, ludzie go odbudowują. Założę się, że w historii ludzkości nie było momentu, kiedy życie po prostu płynęło spokojnie. Zawsze jest jakiś kryzys"

"Ten świat został stworzony przez ludzi, by spełniał ich potrzeby, ale już ich nie spełnia. Wszystko się zmieniło..."

Polecam książkę, bo choć temat "stary", to wykonanie interesujące.

Książkę wykopałam na własnym regale, podjąwszy się wyzwania "Pod batem" edycji fantastycznej 😎