Tam, gdzie bzy sięgają nieba recenzja

Piękna historia, w której stare przeplata się z nowym, a w kwitnących bzach szumi melodia lata 1944 roku.

W 1944 roku na wiejskiej zabawie młody chłopak Horst pragnie zdobyć piękną Ruth. Niestety jego dość szorstkie zaloty kończą się pobiciem chłopaka przez innych konkurentów. Jest to jednak początek wielkiego uczucia, którego symbolem staje się czterolistna koniczyna.

W roku 2019 trzydziestoczteroletnia Kalina wraca po długim pobycie w Anglii do rodzinnej miejscowości na Mazurach. Zjawia się u rodziców z córką Lenką i nie ujawnia, kto jest ojcem małej. Kobieta rozpaczliwie poszukuje pracy i zostaje korepetytorką zbuntowanej nastolatki Oli. Stara się pomóc i zrozumieć dziewczynę , która porzucona przez matkę desperacko szuka uwagi. Obydwie zaczynają pracę w pensjonacie, do którego przyjeżdża starsza kobieta, mierząca się z tragiczną przeszłością, szukająca śladów historii, która dawno minęła.

Jest to wielowątkowa historia, która spodoba się tym, którzy nie przepadają za historiami wojennymi, bo choć 1944 roku jest drugą płaszczyzna czasową, i do tego bardzo ważną, to większość opisywanych wydarzeń toczy się w latach współczesnych. Powiedziałabym, że jest to historia obyczajowa, która swoje źródło ma w latach 40. Zdecydowanie nie jest to literatura historyczna, wojenna.

Książka nie zaskakuje, powiedziałabym, że w wielu elementach jest przewidywalna do bólu, jednak czyta się ją przyjemnie. Historia rozgrywająca się w czasach współczesnych to typowy przykład w miarę lekkiej historii o kobiecie uciekającej od przeszłości, wracającej do korzeni i oczywiście napotykającej na swojej drodze TEGO mężczyznę. Nie trudno przewidzieć zakończenia, ale takie miało właśnie być, gdyż czas współczesny stanowią przeciwwagę dla roku 1944 roku.

Bo tam już tak kolorowo nie było. Też mamy miłość, ale po brutalnym wkroczeniu wojsk radzieckich do wioski, nikt o niej nie myślał. O wiele bardziej podobały mi się właśnie te rozdziały, które zabierały czytelnika w przeszłość, choć jest ich zdecydowanie mniej. Autorka poruszyła tutaj dwa trudne tematy tamtych lat. Pierwszym jest sposób, w jaki po wojnie wyludniano całe wioski przekształcając je w poligony wojskowe. Współcześnie są to wioski – widma, porosłe zielenią i dzikimi kwiatami, skrywające swoje tajemnice w opuszczonych mogiłach i wyrwach po starych domostwach. Drugą kwestią są mieszkańcy Mazur, których często utożsamiano z Niemcami ze względu na niemieckobrzmiące imiona i nazwiska. Autorka zwraca uwagę na to, jak trudno było żyć rdzennym mieszkańcom tych ziem po wojnie.

Osobiście dużo bardziej przemówiła do mnie historia Ruth i Horsta, czyli ta z czasów wojennych. Historia współczesna dobrze ją uzupełnia i mam wrażanie, że nieco łagodzi, dlatego książka jest idealna dla osób, które lubią dawne historie jednak z silnym współczesnym kontekstem obyczajowym.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu WasPos.