Miasteczko Nonstead recenzja

To teraz przejdźmy do rzeczy. Miasteczko Nonstead to jeden z głównych elementów powieści. Samo to, że jest to amerykańskie, maleńkie, spowite mgłą miasto już wzbudza niepokój i wyobraźnia pracuje na najwyższych obrotach. W końcu to właśnie w takich miejscach dzieją się dziwne rzeczy, prawda? Kto by pomyślał, że pisarz, Nathaniel będzie próbował akurat w tej mieścinie szukać ukojenia, powrotu do wspomnień (a nie uciekania od nich, co jest chyba jednak nieco popularniejsze). To tam nasz główny bohater kiedyś przeżył romantyczną przygodę i myśli, że właśnie w Nonstead znajdzie spokój. Ale czy na pewno?

Okazuje się, że w tej mieścinie dzieją się przedziwne rzeczy. Radio odbiera stacje, których odbierać nie powinno, a ludzie boją się tajemniczej postaci, która swoimi pazurami lubi szarpnąć przybyszem. Strach to jedno, ale usilnie zapominać o nim, to również rzecz ludzka i tak jest z mieszkańcami Nonstead. Próbują usilnie nie widzieć, nie słyszeć, nie pamiętać. Myślicie, że to jest rozwiązanie? Czy ten dziwne stwór może zaatakować ze zdwojoną siłą? Musicie koniecznie przeczytać

Ja wiem, że tego typu książki mają wystawiane różne opinie. A to dlatego, że nie wszyscy lubią tego typu historie. Ja lubię i mogę Wam z czystym sumieniem polecić. Każdy z nas się czegoś boi i to, że ktoś twierdzi, że niczego się nie boi nie świadczy o tym, że jest odważny, a o tym, że gdzieś tam próbuje podchodzić do wszystkiego racjonalnie. Duchy nie istnieją, wilkołaki też nie, już nie mówiąz o przypadkowych zdarzeniach, które wyjaśnić jest ciężko.

Muszę przyznać, że historia ta wciągnęła mnie dosłownie od pierwszych stron. I z każdą kolejną chciałam więcej. Z jednej strony czytać, czytać, czytać i jeszcze raz czytać, a z drugiej już gdzieś pojawia się taki zawód, że zaraz koniec. Nic straconego, drugi tom nadchodzi!

Podsumowując pierwszą część powiem, że jest ona świetna. Choć chciałoby się, żeby objętościowo była konkretniejsza, to za moment dostaniemy kontynuację więc wybaczam. Główny bohater wzbudza zaciekawienie, sympatię i jest bardzo wyrazisty, a to dodatkowo punktuje, bo ciężko byłoby o nim zapomnieć. Nie jest nijaki, nie odpływa w niepamięć tuż po odłożeniu książki na półkę. A więc krótko: polecam!

Drugi tom, Kochani, będzie kontynuacją więc warto najpierw zapoznać się z "Miasteczkiem Nonstead" i dopiero brać się za "Hellware", ale jak nie czytaliście jeszcze pierwszej, to zamówcie od razu obie, żeby nie musieć czekać na kolejną przesyłkę lub biec do księgarni!