Niebieskie migdały recenzja

Pamiętam, że zawsze mówiono iż każde góry skrywają swoje tajemnice. I tak było również w tej powieści.. Góry Sowie nie odpuszczały. W latach dziewięćdziesiątych przebywająca u swojej babci na wakacjach Maria znika na trzy dni. Od tamtej pory minęło dwadzieścia lat a kobieta nie pamięta co się wtedy wydarzyło. Co ją pochłonęło, gdzie była i co robiła. Praca zawodowa wymaga od niej powrotu w góry, pomimo iż na samą myśl czuje lęk. Nie zdaje sobie sprawy, że nie tylko będzie musiała wrócić do przeszłości, lecz też zmierzyć się z wydarzeniami, które miały miejsce podczas wojny światowej. Zobaczysz, czasem do człowieka co nieoczekiwanego przychodzi, kiedy najmniej się tego spodziewa". Maria postanawia sprzedaż dom babki, który wywołuje w niej tyle zła. Powrót w tamto miejsce, budzi nadzieje, że nikt nie rozpoznana dziewczyny, która wtedy zniknęła. Nic bardziej mylnego, nadal mieszkają tam ludzie, którzy kojarzą owe wydarzenia. Ale.. jej historia zaczyna się dużo wcześniej. Podczas wojny dom jej babki zamieszkiwała niemiecka rodzina. Dom należał do niejakiej Mareike – kolejnej bohaterki powieści. Po wojnie jej rodzina została wysiedlona, lecz dziewczyna została. Została na łasce nowych bohaterów, i wtedy wydarzyło się coś strasznego, tajemniczego, po czym ziemia na której znajdował się dom została przeklęta. Jest jeszcze trzecia bohaterka Marianna. Każda z trzech kobiet została skrzywdzona przez życie. Okrutnie okaleczone, przeszły przez piekło. Każda skrywa swoje tajemnice. Będą musiały zmierzyć się z podjęciem decyzji, które mogą odmienić ich życie. Czy im się uda? Całość rozgrywa się na różnych przestrzeniach czasowych od przeszłości do teraźniejszości. Przeszłość jest tu kluczowym rozwiązaniem. Trzeba pokonać swoje demony aby móc ruszyć do przodu. Każda z bohaterek marzy o lepszym życiu. Życie które przyniesie im ukojenie i nadzieję, że jeszcze będzie dobrze. Niestety los ich nie oszczędzał i to co im zgotował dalekie było od normalności. Lecz żadna z nich się poddała. Niestety tajemnice, które skrywały przed lata odbijały się piętnem na kolejnych pokoleniach. Powieść, która jest tak strasznie bolesna. Wywołuje ogrom emocji, bólu i tak zwanego nieporozumienia. Jak wiele złego potrafi znieść jedna istota ludzka, ile upokorzeń, gwałtów i innych haniebnych czynów. Prędzej czy później każdy pęka. Nikt nie jest ze stali. Dobrze, że są rozdziały, które dają nadzieję, na lepsze jutro. Wszystkiego czego doświadczyły jest dla nich jak katharsis, odrodzenie. Historia, która zostanie na długo w głowie. Płacz syren, o którym nie sposób zapomnieć. Jeżeli nigdy na własne uszy nie słyszałyście nic podobnego, to powieść ta pozwoli wam sobie to urzeczywistnić. Autorka posiada niesamowite pióro, które zachwyca na każdej stronie. Nie jest to lekka książka, lecz wymagająca. Musimy zmierzyć się z tym co niewypowiedziane.