Obłęd recenzja

Proszę Państwa! Moje pierwsze spotkanie z Panią Jolantą Bartoś, a dokładniej z jej twórczością, przebiegło nadzwyczaj udanie! A wszystko zaczęło się od... jednego maila. Chcieliśmy zaplanować spotkanie w "mojej" bibliotece, jednak koronawirus pogrzebał wszystko jeszcze w zarodku. Na spotkania autorskie musimy jeszcze poczekać, a mi pozostała lektura powieści. Zacząłem o Obłędu, pierwszej części cyklu o Karolinie Ciesielskiej.

"Jeśli go zobaczysz, zajrzysz w samo piekło. A on jest blisko. Zło ma swoich wysłanników"... Już sama okładka jak i cytat na jej górze, zachęcił mnie do przeczytania lektury. Widzę na niej młodą kobietę, przestraszoną, skuloną w sobie, nie mogącą poradzić sobie z tym, co ją otacza. I faktycznie główna bohaterka, Karolina, ma problemy z własną osobowością, czuje, że coś złego dzieje się w jej psychice. Już na pierwszych stronach wciągającego thrillera psychologicznego, ląduje w szpitalu psychiatrycznym. Sama czuje się wariatką, bo przecież nie zachowywałaby się, jak to miało miejsce w ostatnim czasie.

Jak się okazuje, młoda dziewczyna ma wizje. Koszmarne wizje, w których staje się ofiarą (ofiarami) sadystycznego mordercy i... kanibala. Za każdym razem czuje, jak sadysta tnie jej ciało, a potem zjada różne części ciała. A w rzeczywistości dzieje się to na prawdę, tylko ofiarami są kobiety, a Karolina przez wizje odczuwa wielkie cierpienie. Są kolejne ofiary, więc jest ból, panika i wielki strach.

Ale to nie wszystko. Ciesielska zostaje wykorzystana przez swojego narzeczonego, Michała, który umieszczając ją w psychiatryku, podrobił dokumenty. Dzięki temu stał się właścicielem jej domu. Nie mówiąc już nic o kartach kredytowych, z których korzystał do woli.

Zło czai się blisko, a Karolinie chce pomóc w jej ciężkim stanie psychicznym, Dobromiła, zwana przez okoliczne dzieci czarownicą. Stara kobieta będzie ważnym elementem układanki.

Czy straszne wizje opuszczą dziewczynę? Kto okaże się tym mordercą?

Praktycznie wiele się wyjaśni, ale nie po to autorka napisała kolejne części, żeby zaskoczyć czytelnika. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem tak skonstruowanej powieści. Nie muszę już czytać Cobenów, Gardnerów, Gerritsenów, czy innych Cooków i Carterów... Oczywiście to tylko porównanie, które ma pokazać, że nie musimy wstydzić się polskiej literatury o tej tematyce. (Nadal są to moi ulubieni autorzy). A kolejna książka z cyklu - Fatum - wkrótce w moich rękach!!!