Niosąca radość recenzja

Książka dołączona kiedyś do Oliwii spogląda na mnie z regału i cierpliwie czeka na swoją kolej. Po długim odwlekaniu się doczekała.

Główny bohater (jeśli się nie mylę nie podano imienia) jest goniącym za sukcesem biznesmenem. Żyje rutyną nie zastanawiając się zbytnio nad tym, co robi. Pewnego dnia potrącił psa. Z ulgą odjeżdża z miejsca zdarzenia, pocieszając się myślą, że to nie człowiek. Po paru kilometrach zawraca jednak z zamiarem zadzwonienia po pogotowie dla zwierząt. Zmuszony okolicznościami sam zawozi rannego czworonoga do lecznicy. Tam poznaje doktor Marię, której pomaga w czasie operacji. Często odwiedza panią weterynarz: nawiązuje przyjaźń zarówno z lekarką i jej podopieczną. Adopcja psa okazuje się kluczem do innego życia.

Nie wiedziałam, jak podejść do tej książki: jakiej jakości spodziewać się po pozycji reklamowanej przez Oliwię? W tej powieści wydarzenie następuje po wydarzeniu, nie ma jakiegoś specjalnego punktu kulminacji akcji. Fabuła jest od samego początku szybka, a pierwszoosobowa narracja ułatwia wczucie się w sytuację. Bohater sam o sobie mówi z lekką nutą ironii, co nadaje książce przyjemny klimat, na który składa się jeszcze charakterystyczny humor i wiele porównań. Pozycja dobrze objaśnia rolę, jaką w życiu człowieka odgrywają zwierzęta.