Niosąca radość

Wojtek jest 35- letnim singlem. Pracuje w telewizji. Zajmuje się pisaniem tekstów, scenariuszy, czasami też reżyseruje. Jego przyjaciółmi są ludzi sławni , zajęci robieniem kariery i pieniędzy . Pewnego dnia Wojtek jedzie zbyt szybko i potrąca psa. W pierwszej chwili chce uciec z miejsca zdarzenia . Błagalne spojrzenie zwierzaka budzi jednak w Wojtku litość i odwozi do pobliskiej lecznicy. Tam mężczyzna poznaje sympatyczną panią weterynarz Marię . Wojtek podejmuje decyzję , że zabiera psa do domu . Psa obdarza imieniem Pointa, choć podejrzewa, że Indianie nazwaliby tę suczkę "Niosąca radość". Miłość i przywiązanie okazywane przez Pointę na każdym kroku sprawiają, że Wojtek inaczej patrzy na świat. Dzięki niemu odkrywa piękno przyrody i wartość odpoczynku po pracy, zdrowego trybu życia. Maria zabiera Wojtka do stadniny koni i opowiada o swojej fascynacji tymi zwierzętami . Pojawia sie kolejne ważne dla Wojtka zwierze - koń Mąciwoda, skrzywdzony przez złego człowieka. Książka "Niosąca radość" to historia czlowieka , który zaczyna swoje życie od nowa . Wojtek zmienia swoją hierarchię wartości , uczy się żyć zgodnie z naturą. W książce autor zwraca nasza uwagę na ponadczasowe wartości , jak szacunek dla przyrody , miłość do ludzi , zwierząt , przyjaźń. Podoba mi sie styl pisania powieści , prosty , a przez to prawdziwy . Autora cechuje ciekawe poczucie humoru. Historia wprawdzie banalna , ale przez to prawdziwa. W dzisiejszym świecie , gdzie dla wielu z nas robienie kariery i pie...

Po przeczytaniu "Niosącej radość" Krzysztofa Czarnoty, czuje i zachwyt, i nienasycenie... Książka zdecydowanie powinna się ukazać w formie opowiadania, ze wzgledu na fabułę i długość. Mówi o rzeczach najprostszych i najpiękniejszych, o odnalezieniu szczęścia w najdrobniejszych, codziennych sprawach, mówi o traktowaniu każdej rzeczy w ludzkim życiu jakby to był cud, i przekonuje nas, że tak właśnie jest. Cudowne jest w tej książce przekonanie, że każdy w swoim życiu powinnien mieć jakąś pasję, bo wtedy poczuje nieograniczoną wolność. Polecam.

Pozytywnie zaskoczył mnie styl, w jakim Niosąca Radość została napisana. Trochę dowcipna, z nutką sarkazmu i krytyki.Książka smutna, a za razem pełna nadziei. Z jednej strony bawiła, za chwilę miałam łzy w oczach. Chociaż nie jestem fanką takiej literatury, nie żałuję że poświęciłam trochę czasu na zagłębienie się w lekturę.

Przeczytałam w jeden wieczór. Lekko się czyta i skłania do refleksji. Polecam

co tu dużo mówić... lektura obowiązkowa ;)

polecam wszystkim tę lekturę -prosta,a jednocześnie z głębokim przesłaniem, przeczytałam ją w jeden wieczór i naprawdę warto - dużo pozytywnych spostrzeżeń, dla czytelnika w każdym wieku,właśnie zabrał się za nią mój 13-letni syn -polecam szczególnie miłośnikom zwierząt