Córeczka recenzja

Mroczna historia, która sięga dalekiej i przerażającej przeszłości.
Historia, która nauczy cię nikomu nie ufać.

WALKA O UTRACONE ŻYCIE
Osiemnaście lat temu porwano z parku dziecko Simone i Matta. Po czasie małżeństwu udało się wyjść cało z tragedii. Ból i smutek po utracie ukochanej sześciomiesięcznej Heleny zastąpili pogonią za sukcesem zawodowym. Pewnego dnia na ulicy Simone zaczepia nieznajoma dziewczyna. To co od niej usłyszy na zawsze zmieni życie, nie tylko bohaterki, ale także innych ludzi.

"'Czy to cię podnieciło?' - spytał po pierwszym razie. Czy zdawało ci się, że krew zaraz tryśnie ci z żył? Że temu nic nie dorówna?
Ciężko mi było uspokoić drżenie ciała, ukryć zalewający mnie strach.
Ale co mnie przerażało tak naprawdę: to, co zrobiliśmy, czy fakt, że mi się podobało?"

ZAGINIONA DZIEWCZYNA
Pewnego dnia 20-letnia Charlotte nie pojawiła się w domu. Tak, po prostu. Rodzice odchodzą od zmysłów w obawie o swoje ukochane dziecko. Simone zajmuje się tą sprawą jako reporterka. I chociaż myśli kobiety ponownie zaprząta sprawa swojej córki, to nie zaprzestaje pomocy rodzicom zaginionej dziewczyny. Wkrótce jednak dochodzi do kolejnych tajemniczych zniknięć młodych kobiet.

"Nie chcę nawet wymieniać, co planowałem zrobić z nią tamtej nocy. Ale musisz zrozumieć, że w żadnym z tych scenariuszy nie pragnąłem jej śmierci."

To moje pierwsze spotkanie z Kathryn Croft i jakże udane! Powieść bardzo wciągająca, czyta się jednym tchem. Poznajemy historię nie tylko z perspektywy ofiary - matki, ale także jej oprawcy; człowieka odpowiedzialnego za całe zło.

Simone wkurzała mnie pod każdym względem. Naiwna, samolubna paniusia, która jedyne, co odczuwała to palący gniew. Wydzierała mordę, nie dawała dojść nikomu do słowa. Ofiara, która za wszelką cenę chciała zgrywać bohaterkę, a przy tym wychodziła na gigantyczną kłamczuchę.

Jednak to, co mam najbardziej do zarzucenia autorce to w miarę przewidywalny sprawca. Owszem, w powieści było wiele zaskakujących wątków, jednak niestety już w połowie zapaliła mi się lampka ostrzegawcza i zakończenie nie było dla mnie szokujące.
"Córeczka" jednak jako całość jest fantastycznie napisaną historią, w której nie brakuje akcji i napięcia w pogoni za uratowaniem ludzkich istnień.

"(...) Tylko to pozwoli ci spokojnie zasnąć: poczucie, że między człowiekiem a potworem jest wyraźna granica, przepaść tak głęboka, że nigdy w życiu nie spotkałaś kogoś, kto ją przekroczył."