Rok wilkołaka recenzja

"Rok wilkołaka" to bardzo krótka opowieść autorstwa Stephena Kinga w dwunastu częściach - ich tytuły to oczywiście nazwy miesięcy. Łączy je morderczy wilkołak, grasujący po miasteczku Tarker Mills. Nie oszczędzi nikogo i musi zostać powstrzymany! Przez kogo? Kto podejmie się takiego niebezpiecznego wyzwania? Szczerze mówiąc, było mi to obojętne, a gińcie sobie dalej, zgodnie ze założonym przewidywalnym schematem. Wilk był syty, ale czy owca cała? Niestety nie...

Przeczytałam trochę komentarzy polecających czytanie tej książki w nocy, aby odczuć większą dozę napięcia i poczuć zagrożenie. Gdybym faktycznie czytała ją późną porą, jedyne, co mogłoby mną wstrząsnąć, to drgawka/zryw senny, a chwilę później znowu smacznie bym spała. Krótka to lektura, taki zapychacz godzinny, ale niesamowite, jak bardzo może być nudny i monotonny. "Rok wilkołaka" jest schematyczny, wynaturzony drapieżca oczywiście zabija...i nic innego się nie dzieje. Mógłby zabić nawet bezsenność. Żałuję, że King nie pokusił się o rozbudowanie oklepanego pomysłu w porządną i wielowątkową powieść, jak to ma w zwyczaju, tylko zdecydował się jednak wydać coś nijakiego, co wydaje się pośpiesznie napisane na kolanie podczas wolnej przerwy. To zdecydowanie najgorszy motyw małej mieściny, w której dzieje się coś złego.

Styl "Roku wilkołaka" jest prosty, skonkretyzowany i niczym się nie wyróżniający, totalnie nieoryginalny i nużący. Postacie pojawiają się przeważnie jak kukły na scenie, aby po chwili umrzeć i nic nie wnieść do lektury, poza kilku zdaniowymi opisami mordów (przy nich też ziewałam), natomiast wyróżniony bohater był dla mnie sztuczny i nieprzekonujący.

Książka jest dla mnie najsłabszym punktem w tej części twórczości Kinga, którą już przeczytałam. A przeczytałam zdecydowaną większość ;)Mam nadzieję, że po tej literackiej wpadce już nie natknę się na jego powieści, w których proste obrazki są bardziej fascynujące od miałkiej treści.