Dziewczyna z pociągu recenzja

Dwie różne nieznające się kobiety, których z pozoru nic nie łączy.

Rachel to użalająca się nad własnym życiem alkoholiczka, jej problem z alkoholem jest tak duży, że często nie pamięta tego co robiła i mówiła, gdy była pijana. Ulubionym zajęciem Rachel staje się jazda pociągiem i obserwacja domów mijanych po drodze. Jednego w którym kiedyś sama żyła oraz innego, którego mieszkańcy zaczęli ją fascynować do tego stopnia, że w jej głowie żyli życiem, które dla nich wymyśliła.

Megan jest wiecznie znużoną życiem młodą kobietą, która wciąż stara się uciec od swojej przeszłości i dręczących ją koszmarów.

Rachel podczas jednej ze swoich podróży pociągiem dostrzega w gazecie zdjęcie kobiety, po chwili uświadamia sobie, że jest to ta sama którą codziennie widywała z okna pociągu.

Przypomina sobie również, że raz gdy pociąg jak zawsze zwolnił przy semaforze, a ona spoglądała na dom chcąc choć przez chwilę ujrzeć młodą kobietę i jej przystojnego męża, dostrzegła u jej boku innego mężczyznę. Wierząc w to, że jej informacje mogą pomóc w odnalezieniu Megan zgłasza się na policję. Jednak przez swój problem z alkoholem i ciągłe nękanie byłego męża staje się niewiarygodnym świadkiem, a niedługo potem jedną z podejrzanych. Ponieważ w dniu zaginięcia kobiety Rachel jak często miała w zwyczaju pojawiła się w okolicach domu w którym kiedyś mieszkała, strasząc tym samym obecną żonę Toma i ich dziecko.

Rachel postanawia na własną rękę rozwiązać zagadkę zaginięcia Megan, przez co odkrywa fakty, które wstrząsną również jej życiem. Sprawę tę traktuje jak swój priorytet nie tylko dlatego, że pozwala jej walczyć z codziennym piciem, ale dzięki niej zyskuje szansę na zapełnienie luk w pamięci i inne lepsze życie.

Autorka nie tylko trzyma czytelnika w napięciu przez cały czas powieści, ale w bardzo szczegółowy sposób kreśli portrety psychologiczne swoich bohaterów.

Dodatkowo uświadamia nam nieprzyjemną prawdę dzisiejszych czasów, że nigdy nie mamy pewności czy jesteśmy sami, czy mimo wszystko ktoś nas nie obserwuje.

Jedyne czego można żałować po przeczytaniu książki to tego że tak szybko się skończyła.

Dla wszystkich miłośników thrillerów to według mnie lektura obowiązkowa, a dla osób nie lubiących powieści tego rodzaju szansa, by się do nich przekonać.

Na podstawie książki powstał film, który warto obejrzeć. Radzę jednak zachować spory odstęp między jednym a drugim. Ja popełniłam błąd zostawiając zbyt małą przerwę i za bardzo skupiłam się na porównywaniu i analizowaniu niż na samym filmie, co przeszkodziło mi w jego właściwym odbiorze.