Kołysanka z Auschwitz recenzja

Jest mi wstyd, jest mi tak bardzo wstyd, że nie wiem, gdzie głowę podziać, dlaczego?  Ponieważ jak każdy słyszałam i znam historię Auschwitz, ale nigdy nie pofatygowałam się żeby przeczytać jakąkolwiek książkę o tematyce obozów. Powód? nie umiem odpowiedzieć na to pytanie, ale kiedy wreszcie przeczytałam jedną z historii, tak się zdarzyło, że w dniu kilkunastu ostatnich stron jakie przede mną zostały, przypadła 75 rocznica wyzwolenia obozu. Takim oto sposobem czytałam i jednocześnie słuchałam relacji byłych więźniów, co tylko spotęgowało wrażenia. 

Nie mogę określić tej książki jako piękna, bo jak można w ten sposób nazwać ogrom bólu, cierpienia i masowego ludobójstwa? Ocenię jako wzruszająca, pełna nieskończenie silnej miłości matczynej i małżeńskiej... 

Helene Hannemann jest Niemką, ale wyszła za mąż za cygana, urodziła piątkę dzieci, które wraz z mężem kochali nad życie, jej mąż pracował jako skrzypek w orkiestrze, ale tuż przed wybuchem wojny został zwolniony z pracy ponieważ nie miał niemieckiej krwi... Helene żywiła nadzieję, że jej Niemiecka krew uchroni Ją i jej rodzinę przed wywózką do obozu, niestety Jej marzenia rozwiewają się wraz z pojawieniem funkcjonariuszy SS, którzy oznajmiają kobiecie, że przyszli zabrać Jej męża i dzieci, ale Ona może zostać ponieważ jest Niemką... Kobieta jednak nie zastanawia się ani przez chwilę, a zostawienie rodziny jest dla niej wręcz niedorzeczne, oznajmia, że dobrowolnie pojedzie tam, gdzie Jej mąż i dzieci... Podróż bydlęcym wagonem pełnym zawodzących ludzi jest pierwszym testem, nie wszyscy docierają na miejsce żywi... Po dotarciu na miejsce ludzie, którzy przeżyli zostają podzieleni wg płci, Helen wraz z dziećmi zostaje rozdzielona z mężem. Od tej pory nie wie, co się z Nim dzieje, ale wie, że trafił do takiego samego piekła jak Ona i Jej ukochane dzieci. Od tej chwili stają się numerami.....
Doskwierający głód,smród i bestialskie bicie są na porządku dziennym a każda chwila spędzona w obozie  jest strachem przed śmiercią. 
Helen jest pielęgniarką, dzięki czemu trafia do pracy w szpitalu, niestety panujące warunki są dalekie od szans na leczenie chorych, a kiedy rządy w szpitalu przejmuje doktor Mengele, Helen otrzymuje propozycję by zostać dyrektorem przedszkola, kobieta zgadza się tylko dlatego by móc dać szansę dzieciom na odrobinę normalności w tym okropnym świecie....

Oceniłam książkę na maksymalną ilość gwiazdek za temat.... za to, że opowiada historię, która dotknęła człowieka, to historia której tak naprawdę nie wolno nam oceniać, aczkolwiek uważam, że autor mógł się postarać dużo bardziej przy przekazywaniu nam tego, co doświadczyła główna bohaterka.  Dla mnie jest wzruszająca, ponieważ to sam temat budzi wzruszenie, bo myśl o tym przez co przeszli więźniowie w Auschwitz chwyta mnie za serce, ale sam autor według mnie włożył zbyt mało serca w opowiedzenie losów tych ludzi. 

Boli, naprawdę całe serce boli....