Nigdy już nie uciekniesz recenzja

Twarze w maskach skrywają prawdziwe oblicze. Uwięzione w sztucznie inscenizowanym świecie, przysparzają ból innym i zaspokajają swoje chore pragnienia. Osaczają szydercze uśmiechy, puste spojrzenia i martwe serca. Uciekają przed swoimi słabościami i grzechami. Nieskończona uczta trwa i nie pozwala na wytchnienie. Próba ukrycia demonów tkwiących we wnętrzu. Skrywane emocje brzmią groźnie, prowadząc w odmęty przerażenia. Śmierć zagląda w oczy. Ofiary gubią oddech, tracą przytomność. Brudne, złamane, poranione.
Teatr życia. Brak aplauzu prowadzi w przepaść strachu. A strach obezwładnia, fałszując obraz rzeczywistości. Pustka i pozowana egzystencja. Nigdy przed tym nie uciekniesz. Gdziekolwiek podążysz, dopadnie cię życie.

Lato 2010 roku. W Trójmieście dochodzi do zniknięć młodych kobiet. Luksusowy klub dla bogatych jest siedliskiem zła. Śledztwo zostaje zawieszone, a prokurator prowadzący umiera. Po czternastu latach akta trafiają do prokuratora Kroona. Nieustępliwy, z niezwykłą intuicją, pomimo nacisków przełożonych, by umorzyć sprawę, drąży i dociera do prawdy.

Trzeci tom serii z prokuratorem Konradem Kroonem, inspirowany prawdziwymi wydarzeniami. Autor oparł fikcję na wypadkach, które miały miejsce w przeszłości.

Wyborny kryminał. Klimat Gdańska i stoczni wybrzmiewa ponownie, a filozoficzne rozważania nadają niepowtarzalności tej powieści.

Kontrowersyjny Dom Steffensa staje się zarodkiem okrucieństwa. Gwałty, porwania, przemoc, szantaż, używki i handel ludźmi. Wysoko postawione osoby i pieniądze. Sprawcy karmią się cierpieniem, poją ufnością, sycą strachem. W realizacji chorych celów posuną się do ostateczności. Ludzie uwikłani w ten proceder płyną w stronę brutalności świadomie. A w tym wszystkim nastolatki, poszukujące swojej drogi, omamiane sławą i mamoną. Zaklęte w świecie wyobrażeń, wpadają w sidła szaleńców i doświadczają brutalności.

Prokurator Kroon musi cofnąć się daleko w przeszłość. Przejść trudną drogę. To co ukryte straszy i po latach musi wybrzmieć. Za wyrządzone krzywdy, sprawcy muszą ponieść karę. Przeszłość powraca i krzyczy o sprawiedliwość.

, przywołując jednocześnie swoje wspomnienia. Pod naporem przeżyć orientuje się, że życie mu umyka. Szuka, błądzi i ciągle zmierza w złym kierunku. Spogląda w głąb siebie i odnajduje to co istotne. Miłość i tęsknotę.

"Marzenia są jedynie karmą odważnych i każdy, kto zdecyduje się po nie sięgnąć, wykaże determinację, musi w końcu osiągnąć sukces".

Cyryl Sone po raz kolejny wprowadza czytelnika w zawiłe meandry prawa, wyjaśnia niejasności, dzięki czemu skonstruowana powieść staje się realistyczna i przystępna w odbiorze.
Polecam bardzo!