Mam coś twojego recenzja

Zapewne większość z nas uwielbia oglądać komedie romantyczne, prawda? A co z książkami? Czy po takowe też sięgacie? Z humorem w książkach bywa różnie, zależy jakie kto ma poczucie humoru. Jednym odpowiadają zbereźne żarty, zaś inni są takowymi zbulwersowani. Inni są sztywni jak kij od miotły i nic im nie pasuję, a znowu są tacy co z byle czego się śmieją. No bywa różnie, prawda? A jak było w przypadku książki Katarzyny Bester „Mam coś Twojego”?

Już sam początek rozłożył mnie na łopatki. Rozpoczynanie historii słowami „Widzieliście kiedyś kutasa? Pewnie tak, ale czy widzieliście kiedyś kutasa mierzącego metr siedemdziesiąt?” zwiastuje naprawdę dobrą i śmieszną historię! A czemu? No bo od samego początku autorka zapewnia nam niekontrolowane wybuchy śmiechu i ból brzucha! I jak sam wstęp wprowadził mnie w osłupienie (no bo nieczęsto czyta się tak zaskakujące pierwsze zdania), tak dalsza historia była tak zabawna, że śmiałam się dosłownie co chwilę. Nawet moje dzieci zastanawiały się, co się dzieje, bo ja po prostu nie umiałam się opanować ;)

Historia sama w sobie jest idealna dla osób poszukujących książki lekkiej, zabawnej i takiej przy której zrelaksują się po ciężkim dniu. Nasza główna bohaterka, Kate, pracuję w hotelu dla zwierząt. Jest kobietą pełną życia, podejmującą spontaniczne decyzje i niezwykle charakterną. Niestety ciągnie się za nią ciężka przeszłość, ale stara się żyć normalnie. Gdy pewnego dnia znajduje na ulicy labradora, postanawia zaprowadzić go do jego właściciela. I tak poznaje Scotta Weasley’a. Pech chciał, że przy okazji ich poznania, owy labrador (zapewne w geście podziękowania) wskoczył na kobietę i wysypał całą zawartość jej torebki. I dzięki temu, Scott miał później pretekst, aby zobaczyć ponownie Kate, bowiem musiał jej oddać…. kulki gejszy, które wypadły jej z torebki, a których używa codziennie… w ramach ćwiczeń oczywiście ;)

„Mam coś Twojego” to książka, którą jestem oczarowana. Trafiła idealnie w mój gust. Bohaterów pokochałam od razu. Kate i jej przyjaciółkę Amy już po pierwszych stronach, w momencie gdy postanowiły iść na imprezę, a potem szukać peronu 9 i ¾. No śmiałam się jak głupia! Do tego później rodzina Kate, Scott, Ciocia, a nawet Koza – uwielbiam ich wszystkich. Uważam, że autorka świetnie ich wszystkich wykreowała, a samą historią podbiła moje serduszko. Na pewno jeszcze kiedyś wrócę do tej książki, co zdarza się u mnie naprawdę rzadko. Dlatego też gorąco Wam ją polecam!