Rewolucja krasnali recenzja

Wrocławskie krasnale owiane legendą mieszkają na ulicach miasta, rozszerzając swoją enklawę na dalsze tereny i zwiększając co roku populację. Powyższy opis mógłby dotyczyć tłumnie odwiedzanych atrakcji turystycznych powstających od 2005 roku za sprawą rzeźbiarza Tomasza Moczka, zastępujących malowane graffiti „Pomarańczowej Alternatywy”. Tak naprawdę Bezdomni wykluczeni ze społeczności, pozostają w obszarze widzenia przechodniów sprawiają, że sprawdzian z człowieczeństwa zdają nieliczni.

Akcja powieści rozpoczyna się we Wrocławiu 2032 roku, robotyzacja weszła na wyższy poziom obojętności i metalu, obejmuje już nie tylko maszyny. Zimna ulica staje się skrawkiem wolności dla Zenka, Stasia, Józka i Eli – grupki bezdomnych krasnali mieszkających w Klubie Pijaków na Gaju. Zmagają się z codziennością, próbując zalać osobiste pragnienie. Przemiana bohatera, który z „normalnego” człowieka postanawia czy też staje się bezdomnym. W tym wszystkim wyraźna jest niezgoda na obraz systemu oraz ciągłe poszukiwanie trafnej wersji siebie. Razem z bohaterem rozpoczynamy podróż w czasie, po jego przemyśleniach od powodzi tysiąclecia po przyszłość, w której obraz współczucia poddany jest w wątpliwość.

To co uderza surowość rzeczywistości zderzająca się z tragizmem jednostki niczym z antyutopijnej wizji jako czytelnik mogę zetknąć się z procesem myślenia bezdomnych, innymi kategoriami wyboru i sensem bezdomności, która może dotknąć każdego. Obok bezdomnych drugą grupą nieprzyjemnych dla postronnych to więźniowie, co może ich odróżniać to powierzchowna wola wyboru czy konieczna obecność a z praktycznego punktu widzenia lepsze warunki bytu. Czy czujemy się teraz szczęśliwi w tym miejscu i czasie, a może warto zdezerterować na rzecz osobistych pragnień. Bohater został postawiony przed faktem, jego dalsze losy obrazują prawdziwą wartość osobistej wolności nawet jeśli jest to spróchniała ławka.

Książka Rozalii Dmochowskiej ma dla mnie osobiste znaczenie, codziennie mijam grupki bezdomnych czatujące na Dworcu Głównym, odróżniając się swoją bezpośredniością i otoczką tzw. podziemia. Do zastanowienia pozostaje kwestia bezdomności w stolicy dolnego śląska, w jakim kierunku zmierza polityka społeczna. Czy działalność organizacji jest wystarczająca a może to jednostkowa pomoc w morzu potrzeb.

Dziękuje za możliwość przeczytania wydawnictwu Novae Res za pośrednictwem Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.