Rewolucja krasnali recenzja




Pandemia koronawirusa zmieniła wiele. Niepokój związany z wirusem Covid-19 wystawił na próbę kondycję psychiczną niemal każdego człowieka. Świat stanął na głowie, przewartościowując codzienne życie. A gdy wszystko w końcu zaczęło wracać do normy, chyba tak na prawdę nie do końca wiemy, jak dalej żyć...

Uogólniając, mimo, iż żadna pandemia nie przynosi nic dobrego (śmierć, pogorszenie stanu zdrowia, problemy rodzinne, kłopoty z pracą, sytuacja finansowa itp.), wbrew pozorom kilka aspektów w życiu zyskało nowych barw. Nauczyliśmy się bardziej celebrować wspólne chwile, doceniać obecność drugiego człowieka. Zaczęliśmy się cieszyć z prostych rzeczy. Zwolniliśmy.

Tak, każdy ma swoją prawdę... Jak jest w książce pt. "Rewolucja krasnali", której akcja dzieje się we Wrocławiu, mieście krasnali (a jest ich ponoć ok 99) w okresie popandemicznym?

Stwierdzenie, że "Szaleństwo to jedyna szansa na powrót do normalności" jest bardzo trafne.

Tytuł książki może się kojarzyć z datą 1.06.1988 roku, kiedy doszło do trzech równoległych happeningów, m.in. właśnie we Wrocławiu, gdzie odbył się najbardziej liczny pod względem uczestnictwa happening w historii ruchu. Co ciekawe, w czasie kilku tygodni uszyto kilka tysięcy czapek, które później o jednej porze wszyscy uczestnicy założyli na głowy. Podkreślić należy, iż tytuły kolejnych rozdziałów zainspirowane zostały nazwami realnych akcji Pomarańczowej Alternatywy, np. Domek na Świdnickiej.




Wracając do tła książki...

Bezdomność to pojęcie bardzo szerokie, które można rozumieć różnorako, nie tylko jako brak miejsca zamieszkania. Rzadko jest świadomym wyborem, często łączy się z wykluczeniem społecznym, wyobcowaniem, ubóstwem. W tej pozycji, wbrew oczekiwaniom, bezdomni są pokazani w nieco inny sposób. Poniekąd są bohaterami, mogącymi ocalić ten sztuczny, zautomatyzowany świat bez uczuć.

I tak poznajemy grupę bezdomnych, żyjących w pustostanie, zwanym Klubem Pijaka...

Książka nietypowa, ciekawa, pozwalająca na chwilę refleksji, na zastanowienie się nad tym, co ważne. I nad tym, jak łatwo może się w krótkim czasie zmienić NASZ osobisty cały świat - może wybuchnąć kolejna pandemia, możemy stracić dom, w skrajnym przypadku stać się bezdomnymi... A świat nie zaczeka, i tak pójdzie do przodu. Rozwój techniki, zastępowanie ludzi robotami, "wyprane mózgi"... Jeśli się bezwolnie, bezmyślnie poddamy, czeka nas zguba.