Niezapominajka recenzja

.,Przydomek „Niezapominajka” pasował do niej. Niepozorna, wszędobylska, potrafiła wedrzeć się tam, gdzie inni nie mogli. Spotkanie z nią było niezapomniane […].”

Niezapominajka, symbol, który przewija się na kartach tej pięknej książki niemal nieustannie. Symbol pamięci, delikatności a jednocześnie siły i odwagi. Symbol, który niewidzialną nicią pamięci łączy pokolenia. Symbol, który wykracza poza czas i przestrzeń. Symbol, który łączy to, co kiedyś zostało rozdzielone.

A wszystko zaczyna się od odnalezionego listu. Kto był nadawcą, a kto adresatem? Czego dotyczy odnaleziony list? Jaką skrywa tajemnicę?

Ewelina Klimko oczarowała mnie swoją najnowszą książką. Dotknęła głęboko najskrytszych zakamarków mojego serca. Zrobiła to pięknie, poruszająco i bardzo zajmująco. Autorka oddała w ręce czytelników powieść o trzech kobietach. Na pierwszy rzut oka różni je w zasadzie wszystko. Ich historie dzieją się w zupełnie różnych epokach. Poznajemy średniowieczną Nawojkę, starszą panią Zosię, której dzieje sięgają czasów wojennych i współczesną Matyldę. Kiedy dochodzi do spotkania Matyldy z Zosią, czytelnik odkrywa szereg zdarzeń, które w niezwykły sposób łączą historie wszystkich trzech bohaterek.

Piękne to było zaczytanie, naprawdę piękne i niezwykle poruszające. Autorka na podstawie historii wszystkich trzech, głównych bohaterek podjęła się analizy jednej z więzi. Tej siostrzanej. Szczególnej tym bardziej, że łączącej bliźniaczki. Autorka snując swoją opowieść, ukazując losy jakie były udziałem Nawojki, Zosi i Matyldy, udowadnia, że więź ta wykracza poza wszelkie granice. Uczucia, które łączą najbliższe sobie osoby są silniejsze niż upływ czasu i odległość. Historiami głównych bohaterek Ewelina Klimko udowadnia, że ludzie są wszyscy bez wyjątku połączeni ogniwami jednego łańcucha. Historie współczesnych i tych, którzy byli przed nami są nierozerwalnie złączone. Bliźnięta noszą w sobie cząstkę życia i myśli siebie nawzajem. Ich wzajemna miłość jest sercem, a pamięć o sobie duszą. Jedno i drugie są nieśmiertelne.

„Niezapominajka” to również powieść o kobiecej sile w obliczu przeciwności losu. To kobieca kruchość, ale i determinacja, wytrwałość i odwaga. Szczególnie ta bohaterska, którą wykazywała się Zosia w czasie w wojny. To również walka o marzenia i pragnienie miłości.

Ewelina Klimko w tej klimatycznej i wzruszającej powieści, podjęła również temat przemocy. Tej, której doświadczali ludzie w czasie wojny i tej, która miała miejsce w czterech ścianach mieszkania. Bycie ofiarą wywołuje poczucie strachu i zniechęcenia. Autorka na podstawie losów Zosi ukazuje, że przychodzi taki moment, w którym można zdecydować o sobie. Dokonać wyboru. Poddać się oprawcy, lub odnaleźć w sobie pokłady siły i przeciwstawić się złu.

Jestem niezmiernie wdzięczna za możliwość współpracy recenzenckiej przy „Niezapominajce”. Książki tak dobre jak ta, nie zdarzają się zbyt często.

Polecam.