Niewidzialne życie Addie LaRue recenzja

Ostatnio targają mną dziwne emocje. Boję się sięgnąć po nową książkę. Boję się poznawać nowych bohaterów, zagłębiać w ich wątki, wchodzić w ich świat... Już dawno nie dałam się porwać powieścil od pierwszych jej stron - nawet w przypadku tych, które z biegiem czasu pokochałam.
Niestety "Niewidzialne życie Addie LaRue" nie przełamało tego uczucia, a wręcz je pogłębiło.
Przebrnięcie przez pierwszą część książki zabrało mi sporo czasu. Historia ma potencjał, ale wydaje mi się, że nie do końca wykorzystany.
Addie to dwudziestotrzyletnia dziewczyna, mieszkająca wraz z rodzicami w Villon, miasteczku w XVIII wiecznej Francji. Zmuszona zostaje do poślubienia niekochanego mężczyzny. Uczyni jednak wszystko, żeby do tego nie dopuścić. Tak właśnie zawiera umowe z diabłem. Sprzedaje duszę w zamian za możliwość wiecznego życia. Niestety umowa niesie za sobą pewne konsekwencje. Addie nie może pozostawić po sobie żadnego śladu - to fizycznie niemożliwe. Wszelkie jej działania, dowody jej istnienia rozpływają się, jakby nigdy nie istniała. To jednak nie wszystko. Zapominają o niej najbliżsi. Nikomu nie zapada w pamięć na dłużej. Ludzie, gdy tylko tracą ją z oczu - zapominają.
Dziewczyna skazana zostaje na stulecia w samotności, poszukiwaniu sensu życia...
Co roku na jej drodze staje Cień, z którym zawarła układ. Sprawdza, czy jest gotowa oddać swoją duszę. Z biegiem czasu Addie wyczekuje tych spotkań, tworzy się między nimi dziwna więź. A gra, którą prowadzą przybiera na sile z biegiem lat.
Wszystko zmienia się kiedy pewnego dnia ktoś dziewczynę zapamiętuje... ale co czyni go wyjątkowym? Tego Addie dowiaduje się nieco później.
Moim zdaniem cała historia Addie traci na tym, że sprowadzona zostaje do jej rozterek miłosnych...
Dziewczyna przeżywa naprawdę ważne okresy w historii ludzkości, poznaje niesamowite osobistości... a wszystko to, co mogło być główną osią powieści potraktowane zostaje po macoszemu, na rzecz chłopaka...
Mimo wszystko nie mogę powiedzieć, że książka nie podobała mi się. Myślę, że jest warta uwagi.