Błędne koło. Nieumiarkowanie recenzja

Jeśli wcześniej nie pisałam to teraz mam okazję - uwielbiam książki Anny Krystaszek. Autorka zachwyciła mnie już swoją debiutancką powieścią, a z każdą kolejną było tylko lepiej. "Błędne koło. Nieumiarkowanie" to powieść z gatunku tych, które nie tylko wstrząsną czytelnikiem, ale też zmuszą go do refleksji nad otaczającym nas światem, a zagadka kryminalna dodatkowo sprawi, że od lektury nie sposób się oderwać (mam tu na myśli, że dosłownie nie można się oderwać, więc miejcie tego świadomość biorąc książkę do ręki).

Tym razem Autorka wzięła na warsztat nieumiarkowanie. W jednej z kamienic zaczynają ginąć mężczyźni uzależnieni od alkoholu i skłonni do przemocy względem swoich najbliższych. Spotkał ich los jaki oni sami przez lata zgotowali swoim rodzinom. Czy to gnębione kobiety postanowiły wziąć sprawy w swoje ręce? A może ktoś z zewnątrz miał już dość biernego przyglądania się przemocy?

Początek powieści był dla mnie trudny do przebrnięcia. Nie tyle z powodu podjętej tematyki, co moich osobistych przekonań. Ja po prostu nie umiem zrozumieć kobiet, które są dobrymi i oddanymi matkami, a jednak pozwalają by ich partnerzy krzywdzili dzieci. Jestem w stanie zrozumieć mechanizmy godzenia się na przemoc, ale kiedy w grę wchodzą dzieci to całe moje zrozumienie odchodzi w zapomnienie. Ale po tym wstępie i wylaniu z siebie wielu gorzkich słów po raz kolejny dałam się porwać historii, którą stworzyła Autorka. I żeby była jasność to, że początek był dla mnie ciężki wcale nie jest mankamentem powieści! Tylko jednym z jej największych atutów! Bo właśnie o to chodzi w powieściach Anny Krystaszek. Żeby ich tematyka uwierała nas gdzieś w środku, żeby kazała nam na nowo przemyśleć pewne sprawy, a być może i przewartościować priorytety i zastanowić się nad moralnością.

W tej książce jest wszystko. Genialnie poprowadzony wątek kryminalny, ważny temat społeczny i bohaterowie, których polubiłam już przy pierwszym spotkaniu i o których w każdej powieści dowiaduję się czegoś nowego. Jak zwykle akcja pędzi na złamanie karku i momentami brak czytelnikowi czasu nie tylko na przemyślenie tego co właśnie przeczytał, ale wręcz na złapanie oddechu, a jednak całość jest tak dopracowana, że każdy najmniejszy szczegół ma znaczenie, a czytelnik po skończonej lekturze jeszcze przez dłuższy czas myśli o powieści. Ja do teraz mam mętlik w głowie i nie mogę wyjść z podziwu jak Autorce udało się skonstruować tak misterną intrygę.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Muza.