Nieumarli recenzja

Czy postać Włada Palownika jest Wam znana? Lubicie historie o wampirach?
Przyznam, że ja nigdy nie zagłębiałam się w historii księcia zwanego Draculą. W ogóle nie po drodze mi z legendami dotyczącymi wampirów, wilkołaków i tego typu stworzeń 🤭, ale… Okładka debiutanckiej powieści Dany Grigorcea „Nieumarli” zachwyciła mnie do tego stopnia, że postanowiłam wyjść ze swojej strefy komfortu i przybliżyć sobie historię jednego z najbardziej znanych książąt, zwanego Draculą. Czy było warto?

Młoda malarka, po latach studiów w Paryżu, powraca do małej miejscowości B. w Transylwanii, gdzie w młodości pod opieką ciotecznej babki spędzała każde wakacje. Miasteczko to kiedyś było wyspą, na której wyśmiewano się z komunizmu, dzisiaj lata świetności ma za sobą, a czas w tym miejscu, jakby się zatrzymał.
Niedługo po przyjeździe w wyniku nieszczęśliwego wypadku ginie jej ciocia. Podczas pochówku w rodzinnym grobowcu zostają znalezione świeże zwłoki. Jednak to nie koniec niespodzianek. Okazuje się, że rodzinny grobowiec skrywa również zwłoki legendarnego Włada Palownika i jego małżonki. Niebawem w okolicy zaczynają dziać się dziwne rzeczy i dochodzi do tajemniczych wydarzeń.

„Nieumarli” to książka, która dla niektórych, w tym dla mnie, okaże się zbyt trudna w odbiorze, być może wielu z Was również jej nie zrozumie. Tak jest właśnie ze mną. Choć powieść, którą snuje autorka wciągnęła mnie od pierwszych stron, to niestety nie zachwyciła mnie na tyle, bym mogła uznać tę książkę za dobry debiut. Powieść Dany Grigorcea kwalifikowana jest jako literatura grozy, mnie jednak zabrakło specyficznego dla tego gatunku klimatu, zabrakło mi momentów, w których powinnam odczuwać strach i niepokój.
Za ogromny plus uważam zagłębienie się w historii dotyczącej Włada Palownika. Jeśli można to tak ująć, tę część książki czytało mi się bardzo dobrze, akcja nawet momentami trochę przyspieszyła i nawet nie wiedziałam, kiedy dobrnęłam do końca.
Podsumowując, „Nieumarli” przepięknie wydana książka, którą warto mieć na półce, choćby dla samej okładki. Historia wykreowana przez autorkę nie jest długa, czyta się ją naprawdę dobrze i płynnie, jednak brakuje w niej charakterystycznych cech dla gotyckiego tematu i zagorzali fani powieści grozy z pewnością mogą czuć się rozczarowani. Czy polecam? Oczywiście, że tak, bo choć mnie książka trochę zawiodła, to myślę, że warto dać jej szansę i samemu wyrobić sobie zdanie.