Carrie recenzja

 Stephen King jest niewątpliwie prawdziwym wirtuozem pióra bo tylko tak można go nazwać.
Tytułowa Carrie jest młodą siedemnastoletnią dziewczyną, która nie jest ani przebojowa ani popularna. Na pierwszy rzut oka to normalna dziewczyna, która boryka się z otyłością i trądzikiem. W dodatku ma problemy z rówieśnikami w szkole. Jednak to nie wszystkie jej problemy. Wychowuje ją matka – fanatyczka religijna. Życie Carrie usłane jest więc problemami ale sprawia, że nie potrafi się zachowywać jak inne nastolatki. Nigdy nie chodzi na dyskoteki, nie umawia się z chłopakami i jest mocno religijna. Można by stwierdzić, że dziewczyna jest po prostu stłamszona wszystkim co ją otacza. Okazuje się, że wszystko można by pościć w niepamięć, ponieważ jej największym problemem jest to, że  jest telekinetykiem. Po bardzo przykrym incydencie, którego nawet najgorszemu wrogowi bym tego nie życzyła, dziewczyna zaczyna powoli odkrywać swoje zdolności. Inni uczniowie nie przejmują się stanem dziewczyny. Tyko jedna z popularnych uczennic Susan ma wyrzuty sumienia.  Z tego powodu prosi chłopaka by poszedł z Carrie na bal. I był to najgorszy bal ze wszystkich….
 
Każdy kto zna tą historię wie od czego zaczęła się rzeź w miasteczku. Zaczyna się nie od wyboru Carrie na królową balu, ale na nieczułości i chęci gnębienia innych przez miejscową elitę szkolną. Przy koronacji dziewczyna zostaje oblana świńską krwią. Pytacie jak tak można ?! Ja tez się nad tym zastanawiałam. Upokorzona i nieszczęśliwa postanawia ukarać miasto za jej krzywdy. I tu wchodzimy w istny rollercoaster psychiki bohaterki. Ona tego nie chciała, a moc jaką posiada wybuchła jakby chciała ukarać sprawców. Nieświadomie była źródłem zagłady miasteczka. Pytanie tylko brzmi czy można ją potępiać? Zamiast pomocy, zainteresowania czy choć jednego dobrego słowa całe życie otrzymywała tylko pogardę i krzywdę od każdego z mieszkańców. I na tym właśnie polega geniusz Kinga, że zmusza czytelnika do zastanowienia się nad nie tylko przyczynami postępowania bohaterów ale również  nad oceną konsekwencji tych działań. Dlatego mam zawsze jeszcze jedną myśl czytając książki tego autora a mianowicie co znajduje się w jego psychice by tworzyć takie historie. Pomysł na książkę miał cudowny ale raziły mnie opisy kilku fragmentów. Czytając przejęłam się na tyle by prawdziwie współczuć bohaterce. Muszę jednak przyznać, że książka niewiarygodnie wciąga. Dzięki wtrąceniom przesłuchaniami i artykułami, czyta się ją jeszcze szybciej. 
 
 Gorąco polecam ją każdemu fanowi twórczości Kinga. Na pewno się nie zawiedziecie!!