Dziewczyna, którą znał recenzja

Sięgając po tą książkę W ŻYCIU nie powiedziałabym, że jest tak dobra.
Historia zaczyna się od tego, że dwoje ludzi, którzy przed dziesięcioma laty byli parą wpada na siebie podczas zakupów w delikatesach. Czy jest to miłe spotkanie? Nie do końca, patrząc na sposób w jaki się rozstali. Annika nie jest dobra w slow talku, a Jonathan jest wyjątkowo nie rozmowny, więc jest miedzy nimi niezręcznie. Już mają się rozejść, ale kobieta zbiera się na odwagę i proponuje wspólne wyjście, on zapisuje jej swój numer telefonu. Główna bohaterka po jakimś czasie dzwoni do mężczyzny, proponując mu wspólne śniadanie. Ten godzi się, krok po kroku odbudowują dawną znajomość.
Co to była za historia! Po pierwsze został tutaj zastosowany ciekawy zabieg: rozdziały pisane są dwutorowo: w 1991 roku, kiedy to główni bohaterowie się poznają i w 2001, gdzie spotykają się po dziesięciu latach. Tutaj ktoś mógłby powiedzieć, że woli, kiedy książka jest podzielona: jedna część to przeszłość, druga to teraźniejszość, ale w przypadku tej historii przeplatane rozdział były idealnym wyjściem. Widzicie, Annika ma zespół Aspergera. Dzięki takiemu podziałowi widzimy, jak dobrze teraz radzi sobie w społeczeństwie, a jak ciężkie były dla niej identyczne czynności kiedyś. Możemy poznać też bardzo dobrze Jonathana, który już w młodzieńczych latach był niesamowicie empatyczny i inteligentny, bardzo szybko nauczył się odczytywać zachowania kobiety, dosłownie wyczuwał jej nastroje w momentach, gdzie nawet dla niej samej niezrozumiałe było to, co dzieje się w jej głowie. Wychodził na przeciw jej wymaganiom.
Na szczególną uwagę zasługuje tutaj również postać mamy Annniki i jej przyjaciółki. Mam wrażenie, że obydwie kobiety były aniołami stróżami głównej bohaterki.
Ta książka to naprawdę piękna historia o prawdziwej miłości, która odnalazła się po wielu latach. To też obraz tego, jak wiele zdolny jest zrobić człowiek dla miłości swojego życia, ile barier i wyjść ze swojej strefy komfortu jest gotów przetrwać. Końcówka to totalny rollercoaster emocjonalny, choć całość książki jest raczej spokojna.
Śmiało polecam tą historię. Nie żałuję chwil spędzonych z nią i myślę, że jeszcze niejednokrotnie wrócę nie tylko do jej fragmentów, ale i całości, by jeszcze lepiej poznać tych bohaterów.