Dziewczyna, którą znał recenzja

„Dziewczyna którą znał” to książka autorstwa Tracey Gravis Graves, która opowiada nam historię Anniki i Johnatana.

Po zapoznaniu się bohaterów na studiach, z czasem rozkwita pełna uczuć relacja. Niestety niespodziewany kryzys rozdziela ich. Spotykają się dekadę później.
Na uczelni poznają się dzięki klubowi szachowemu. Zaczęło się od wspólnej gry. Potem stopniowo bohaterowie się do siebie zbliżali. Jak już wspomniałam wyżej, niespodziewany zwrot ich rozdziela na dziesięć lat, by potem uczucie odżyło na nowo.

W powieści opisany jest także przemiana Anniki, która choruje na zaburzenia autystyczne. Najpierw jest pokazana jako nieświadoma swojej choroby młoda dziewczyna, a potem jako świadoma kobieta, która pracuje nad sobą - świadoma już swojej diagnozy. Ten aspekt zabarwił książkę.

Wydarzenia przedstawione są w postaci retrospekcji i obecnych wydarzeń. Mi bardziej do gustu przypadły te pierwsze, autorka cudnie opisała rozkwit uczucia studentów. Motyw grania w szachy bardzo mi się spodobał, ma genialny klimat, zwłaszcza podobała mi się scena zbliżenia, właśnie z udziałem tej gry.

Nie udało mi się przeczytać książki „na raz”, ponieważ to spokojny utwór, który nie zawiera ciągłych zwrotów akcji i można z czasem się znużyć. Jednak ja cierpliwie dążyłem do końca, który bardzo pochlebnie jest opisany w notce Collen Hoover na okładce, przeczytałam ją w dwa dni. Zakończenie miało mnie wbić w fotel. Wbiło.

Ale czy warto przebyć podróż przez tą czasem nużąca książkę, dla zakończenia?
Jak najbardziej.
Gdyby książka skakała pomiędzy zwrotami akcji, straciłaby swój urok. Moje odczucia na świeżo, były mniej pochlebne niż w chwili pisania tej recenzji. Jednak po analizie widzę, że to dobra książka. Dlatego moja ocena wynosi 6,5. (niestety nie mogę tego zaznaczyć u góry)

Polecam ją cierpliwym wielbicielom romansów z nutką dramatu.

Jakie jest moje postanowienie po lekturze?
Dowiedzieć się jak rozegrać partię w szachach.