Book Lovers recenzja

To było moje drugie (po "Beach read") spotkanie z książkami Emily Henry i... ostatnie. Rany, jaka to była mecząca historia. Słuchałam jej w formie audiobooka, bo miało być lekko i przyjemnie. Ale się rozczarowałam. Może z powodu kiepskiego lektora, może dlatego, że zraziłam się pierwszą książką autorki, a może po prostu to nie mój typ lektury. Ale do rzeczy.

Po całkiem niezłym początku nastąpiło jakieś dwadzieścia nudnych jak flaki z olejem rozdziałów, przy których kompletnie nie mogłam się skupić na treści. Wpadało jednym uchem, a wypadało drugim. Bohaterowie bez ikry, polotu i charakteru. Żadnego z nich nie polubiłam, z żadnym się nie utożsamiałam, więc też i ich "przygody" niespecjalnie mnie interesowały. Ot dwoje ludzi, którzy czytają książki i pracują w przemyśle wydawniczym. Nie pałają do siebie sympatią, spotykają się przypadkiem w jego rodzinnej mieścinie i zaczyna się między nimi rodzić coś na kształt relacji. I żeby tu chociaż jeszcze poszły jakieś iskry, doszło trochę pikanterii albo chociaż złośliwości. A tu nic. Parę ciętych ripost, kilka spotkań i prób zbliżenia i tyle. Wynudziłam się niesamowicie. Nawet ostatnich kilka rozdziałów, w których akcja rzeczywiście nabrała większej dynamiki nie uratowało tej opowieści.

Wielka szkoda, że niektóre wątki zostały rozgrzebane i niedokończone. Najciekawsza była dla mnie relacja Nory (głównej bohaterki) i jej siostry. Trudna i skomplikowana, z korzeniami w przeszłości. Ale przecież "Book lovers" miało być z założenia romansem, a nie obyczajówką o siostrzanej miłości. Tylko w moim odczuciu nawet tym romansem za bardzo nie było.

Wiem, że książka zbiera bardzo pozytywne opinie, więc pewnie moja jest w mniejszości. Jednak styl pisania, dialogi, opisy miejsc, wydarzeń i humor nie do końca mi pasuje. Nie jest to pozycja, którą będę szeroko polecać, bo znam wiele innych ciekawszych tytułów. Niemniej, jeśli chcecie wyrobić sobie o niej własną opinię, to spróbujcie po nią sięgnąć. Może Was zachwyci i znajdziecie w niej coś dla siebie.