Opowiadania bizarne recenzja

Opowiadania bizarne, czyli dziwaczne, uwierające, budzące niepokój, myślę, że cała twórczość Tokarczuk jest taka. Zbiór jest nierówny, obok prawdziwych perełek zdarzają się opowieści błahe, mało ważne. Czytając ten zbiór, czułem się jak na koncercie muzyki poważnej, gdzie duże i ważne formy przeplata się lekkimi miniaturami.

Mają te opowiadania dziwną, trochę nierzeczywistą atmosferę, poza tym są niedopowiedziane, jakby niedokończone, bez puenty, na początku się na to zżymałem, ale potem pomyślałem sobie, że tak jest lepiej, więcej przestrzeni zostawia się dla wyobraźni czytelnika. Poza tym łączy te opowiadania rys transcendencji, dotyku świata poza naszymi zmysłami, fantastyki, która tak naprawdę dzieje się w naszych umysłach. Znakomicie to napisane, można się zachwycać stylem Tokarczuk. Niemniej czasami ma się wrażenie, że pisze pięknie, ale o niczym.

Przejmujące jest opowiadanie „Zielone Dzieci”, historia z XVII wieku opowiadana przez francuskiego medyka, zmuszonego do pozostania na odległych kresach Rzeczypospolitej i będącego świadkiem niezwykłych zjawisk, to dla mnie pokłosie „Ksiąg Jakubowych”. Za to opowieść „Szwy”, o starzeniu się i powolnej utracie władz umysłowych pana B., jest jakby niedokończona. Z kolei „Prawdziwa historia” to prawdziwy horror: oto zachodni człowiek o wysokiej pozycji społecznej, będąc z wizytą w obcym mieście, w ciągu jednego wieczoru popada w wielkie tarapaty, a wszystko to opisane do bólu przerażająco i realistycznie.

Niepokojące jest opowiadanie „Transfugium”, o naszym stosunku do natury, do braci mniejszych, czyli zwierząt. Padają w nim poruszające, filozoficzne pytania typu: „Dlaczego przepaść między tobą a tym modrzewiem jest filozoficznie poważniejsza niż pomiędzy tym modrzewiem a na przykład tamtym dzięciołem?”. Z kolei ostatnie opowiadanie: „Kalendarz ludzkich świąt” napisane jest w konwencji fantasy, co mnie mało bierze, takie sobie jest.

Słuchałem audiobooka w doskonałym wykonaniu czołówki polskich aktorów, podobały mi się szczególnie interpretacje Wiktora Zborowskiego i Danuty Stenki.