Odejdziesz ze mną? recenzja

Pamiętam, kiedy premierę miała mieć pierwsza część tej serii, Będziesz moja. To było ponad 2 lata temu. Kusiła. Ale wstrząsająca zbrodnia? kryminał? ja? To jeszcze nie do końca współgrało. Ja jestem tchórzem, nie czytam takich rzeczy. To znaczy, dopiero zaczynam, bo rzeczywiście, jakieś dwa miesiące wcześniej pochłonęłam dwie książki Damiana Jackowiaka, zbrodnicze właśnie. Dosłownie pochłonęłam.
Może więc warto spróbować, skoro Będziesz moja tak kusi?
Jaka to była dobra decyzja!
Od samego początku uwielbiam Adę i Krystiana, a także drugiego z braci Wilk. Choć te dwa Wilki są przecież tak różne! To już zawsze będą jedni z moich ulubionych bohaterów. Gdyby mogły, na samą myśl o nich, w moich oczach pojawiłyby się takie serduszka, jakie ma jedna z instagramowych emotek ;)
Kiedy pojawiły się informacje o nadchodzącej premierze czwartej części serii, we mnie automatycznie pojawiła się ekscytacja. Znów wrócić do tego świata, do tych bohaterów, przycupnąć sobie gdzieś z boku i po cichu wepchnąć się do życia Ady i Krystiana. I Przemka. Przeżywać z nimi wszelkie rozterki, próbować rozwiązać zagadkę, odkryć tajemnice. Złapać mordercę.
Jakie to było dobre! I ekscytujące! To cudowne uczucie, kiedy chcesz czytać i czytać, nie chcesz odkładać książki, musisz się zmusić do tego, żeby w końcu to zrobić, bo dawno już minęła północ.
Dla mnie to książka z tych nieodkładalnych, to książka, którą chcesz skończyć, chcesz już wszystkiego się dowiedzieć i jednocześnie kończyć jej nie chcesz. Bo kiedy nastąpi ostatnia kropka, to będzie koniec.
Odejdziesz ze mną, to ostatnia część serii. Rozstanie z bohaterami, z którymi tak bardzo się zżyło, których tak bardzo się lubi, to budzi smutek. Przez 4 części mogliśmy obserwować zmiany jakie w nich nastąpiły. Uśmiecham się teraz na to wspomnienie Krystiana i Ady z samego początku.
Uśmiecham się do wszystkiego co razem przeżyliśmy.
Dali mi sporo emocji, choć tych może nieco zabrakło w końcówce tej czwartej części, tego kulminacyjnego momentu.
Mimo wszystko, to jedna z tych serii, które zawsze będę polecać i która już zawsze ze mną zostanie.
I nie, wcale nie okazałam się przy niej tchórzem, nie była aż tak brutalna i krwawa. A może i ja przesunęłam trochę swoje granice?