Hate Me, My Dear recenzja

Jakże ja byłam ciekawa tej kontynuacji. Oczywiście po zakończeniu czytania pierwszego tomu odnalazłam autorkę na wattpadzie i zaczęłam śledzić tam dalsze losy Dream i Rhodesa, historię zakazanej miłości pomiędzy dyrektorem a uczennicą, która zasługiwała na więcej. W tej części sytuacja się zmienia, tak samo jak bohaterowie, ale jedno pozostaje niezmienna - miłość tych dwojga.

Mijają dwa lata od rozstania Dream i Rhodesa. Ona utalentowana i zyskująca sławę malarka, wciąż stara się utrzymywać nienawiść do mężczyzny, który w jej mniemaniu zadrwił z jej uczuć. On zdający sobie sprawę z tego, że pozbawił się szansy na prawdziwą miłość i rodzinę, podstępem utrzymujący kontakt z ukochaną, i pragnący na nowo wkupić się w jej względy. Para obraca się w podobnych kręgach więc ponownie zaczyna na siebie wpadać, kiedy Dream postanawia wyręczyć babcię w jej obowiązkach wobec akademii, Rhodes postanawia to wykorzystać najlepiej jak może.

To była świetna lektura, autorka połączyła w niej wątki obyczajowe, romantyczne włączając w to także te erotyczne - choć wydaje mi się, ze jest ich mniej niż w pierwszej części - wszystko doprawione elementami komedii, bo niektóre sytuacje, a także dialogi były genialne i nie dało się przy nich nie śmiać. Szczerze mówiąc chyba właśnie za to tak bardzo lubię tą dylogię. Dream jest jedyna w swoim rodzaju, niezdarna, stale pakująca się w kłopoty, mająca niewyparzony język i swój sposób bycia, tak oryginalny i wyjątkowy, że na pewno na dłużej zostanie w mojej pamięci. Co jest piękne autorka pomimo przeniesienia akcji o dwa lata do przodu pokazała, że dziewczyna dojrzała, jednocześnie zatrzymując wyjątkowość jej postaci. Podobny zabieg jest zastosowany przy postaci Rhodesa, mężczyzna nabiera determinacji, chce walczyć o uczucie, przepracowuje własne traumy, jednak wciąż popełnia błędy. Jednak jego postać wydawała mi się bardziej irytująca, czasami zachowywał się jak napalony nastolatek, a nie poważny mężczyzna. Oboje są siebie warci, mają swoje wady i zalety, które wzajemnie ich uzupełniają.

Lektura jest ciekawą lekturą, czyta się ją bardzo dobrze i przyjemnie. Historia wzbudza emocje, zarówno bawi jak i irytuje, czasami powoduje że robi się gorąco, a innym razem wzbudza chęć mordu bohaterów. Nieco zawiodło mnie zakończenie, przy dynamice książki i charakterach bohaterów, wyczekiwałam czegoś ekstra, a w rezultacie było dość przewidywalne i nieco monotonne, tak trochę mi nie pasuje do całości tej opowieści. Nie mniej zachęcam do przeczytania.