Nielat recenzja

Na dwudziestu kilku stronach mamy dwie ofiary. Śledczy z wydziału zabójstw komendy miejskiej we Wrocławiu prowadzą sprawę zabójstwa znanego aktora, który został znaleziony w jednej z melin w centrum miasta. Drugą ofiarą jest zwęglone ciało nastolatka.

Czy obie sprawy są ze sobą połączone?

Piotr Kościelny przyzwyczaił czytelników, że zwyczajowo jeńców nie bierze. Kontynuuje wątek z „Szymka” i bierze na warsztat młodocianych, którym – mocno upraszczając – łatwo nie jest. W „Nielacie” bohaterem jest Michał, od nastoletnich lat wykorzystywany seksualnie przez wujka. Ojciec chłopca wyjeżdża za granicę do pracy, po czasie urywając kontakt z polską rodziną. Matka ma problemy alkoholowe, nie interesuje się narodzoną córką, stopniowo staczając się w nałóg.

„Nielat” nie pozostawia czytelnika bez przemyśleń. Intrygujące śledztwo, mnóstwo niewiadomych i nieustanna akcji. Choć autor umiejscawia brutalną rzeczywistość w poprzednim ustroju, ma się świadomość, że nie zmienia się ona od zarania dziejów. Fabuła prowadzona jest dwutorowo – raz jesteśmy po stronie śledczych, z Chartem na czele, by za chwilę wtopić się w środowisko Michała i nieletnich oddających ciało na dworcu. Autor świetnie kreśli realia tamtych czasów, przypomnę – jest to Wrocław lat dziewięćdziesiątych, pracę policyjnego zespołu, pozbawionego nowinek technicznych ułatwiających pracę, całe śledztwo i (jak po sznurku) odnajdowanie nowych elementów. Niepodważalny jest świetny research i tytaniczna praca by poznać tajniki chłopięcej prostytucji, stręczycielstwa, patologii i szczegółów policyjnego śledztwa.

„Nielat” pozostawia czytelnika z poczuciem smutku i bezradności. Gdy myślę o powieściach Kościelnego, mam jeden wniosek: jego historie nie mają happy endu. Nawet jeśli śledztwo dobiega końca, nikt nie czuje satysfakcji, nikt nie jest zadowolony. Ogrom ciężkich tematów wstrząsa, przytłacza i skłania do refleksji. Czytajcie, warto.

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Agencji PRart Media oraz Wydawnictwu Czarna Owca