Matnia recenzja

Po przeczytaniu serii z Igorem Brudnym, bez mrugnięcia okiem, bez zbędnego zastanawiania się, sięgnęłam po kolejną pozycję Przemysława Piotrowskiego i przyznaję się bez bicia, że to był dobry wybór.

Autor skrupulatnie buduje napięcie, małymi kroczkami prowadzi czytelnika przez karty powieści do rozwiązania zagadki mało sielskich, upiornych Toporzyc, a mroczny klimat tego miejsca przyprawia o gęsią skórkę i zawroty głowy.

Rozpoczynając "Matnię" poznajemy główną bohaterkę Zuzę, która znalazła się w trudnej sytuacji. Oszukana przez partnera, w bliźniaczej ciąży, z długami, bez pracy, rodziny i perspektyw na przyszłość niespodziewanie poznaje Marka. Uroczy, czarujący, miły, zaradny, przystojny mężczyzna - istny ideał, królewicz z bajki, oferujący dziewczynie miłość, stworzenie rodziny a z czasem przeprowadzkę do domku na wieś, aby rozpocząć nowe życie. Po przeprowadzce okazuje się, że chłopak musi wyjechać za granicę do pracy, ale po wykonaniu zlecenia, będą mogli spokojnie żyć w dobrobycie i wychowywać córki.

"Wsi spokojna, wsi wesoła!" Powinno się pochwycić ten cytat Kochanowskiego, zatracić się bez pamięci w urokliwym klimacie wsi, zachwalać spokojne miejsce, wiejską sielankę zatopioną w dzikości natury z pięknym jeziorem w tle.
Czy w cichej, malowniczej wiosce, ukrytej w lesie, z dala od zgiełku i gwaru miasta może dziać się coś podejrzanego? A może to tylko wyobraźnia płata nam figle? Od samego początku zachowanie mieszkańców wzbudza podejrzliwość Zuzy. Prosi o pomoc jedyną najbliższą jej sercu przyjaciółkę, aby pomogła jej rozwiać wątpliwości i podejrzenia wobec sąsiadów. Czy wyniki prywatnego śledztwa sprowadzą na dziewczyny kłopoty?

Toporzyce mają w sobie coś przerażającego. Dziwne zachowanie mieszkańców jest bardzo podejrzane a wszystko wokół to gra pozorów. Okazuje się, że nic nie jest takie, jakby się wydawało.

Czytając "Matnię" miałam ochotę zasunąć żaluzje w oknach, bo tak dawkowane emocje sprawiły, że miałam wrażenie, jakby ktoś stał za moim oknem, obserwował mnie i podglądał.