Nie wiesz wszystkiego recenzja

Dwoje uczniów prestiżowego liceum – Otylia i Alan, ponosi śmierć najprawdopodobniej wskutek samobójstwa. Wśród nastoletnich znajomych ofiar powstaje wiele plotek, które próbują tłumaczyć prawdopodobne przyczyny tragedii. Nie inaczej robi Marta – najbliższa koleżanka domniemanych samobójców. Choć dziewczyna w odróżnieniu od swoich rówieśników nie opiera się na pogłoskach, a dąży do obiektywnej prawdy. Czy uda się jej wyjaśnić okoliczności śmierci bliskich jej osób?

Autor zaserwował czytelnikowi naprawdę szeroką paletę narracyjną. Historia podzielona jest na części, które dotyczą poszczególnych postaci. Oprócz tego rozdziały prowadzone są z perspektywy większości bohaterów, tj. Marty, Otylii, Julii, Sary, Zuzy, Kuby i Wiktorii. Plany czasowe są tutaj aż dwa – przed i po tragedii. Być może brzmi to skomplikowanie i zniechęcająco, ale praktyka przedstawia się inaczej. Dzięki takiemu urozmaiceniu nie ma miejsca na znużenie, a co najważniejsze – możemy spojrzeć na różne sytuacje z wielu punktów widzenia.

Książka kojarzy mi się z kilkoma serialami takimi jak „Belfer” czy „Znaki”, a nawet z filmem „Sala samobójców”. Zaznaczam, że jedynie wywołuje takie skojarzenia, a nie jest ich kalką. Książkę i wspomniane dzieła kinematografii łączy jedynie zagadnienie problemów, z jakimi boryka się młodzież. Bagatelizowanie przez dorosłych problemów dzieci zaczyna być nie wyjątkiem, a regułą. Świadectwem tego jest wysokie, bo aż 2 miejsce Polski w Europie pod względem ilości samobójstw osób nieletnich. Skala problemu jest ogromna, tym bardziej cieszy fakt, że próbuje się uwrażliwić społeczeństwo na wszelkie możliwe sposoby, a ta książka doskonale sprawdza się w takiej roli.

Jedyną wadą, jaką dostrzegłam był zbyt „pamiętnikowy” styl autora, który szczególnie rzucał się w oczy na początku lektury. Warto zaznaczyć, że cała konwencja książki opiera się na narracji prowadzonej w taki sposób, jak gdybyśmy czytali pamiętniki poszczególnych bohaterów. Nie mniej jednak potrzebowałam trochę czasu, by do takiego sposobu opowieści się przywyknąć.

Tytuł tej pozycji jest jednocześnie bardzo dobrym morałem w kontekście wszystkich wydarzeń, z jakimi przyjdzie się spotkać podczas lektury. Każdy znajdzie tutaj cząstkę siebie z młodości, a nawet z teraźniejszości. Każda przykrość zostawia ślad, a książka autorstwa Marcela Mossa odkopuje wypierane wspomnienia, lecz nie po to by krzywdzić, a krzywdzie zapobiec. „Nie wiesz wszystkiego” było moją pierwszą stycznością z autorem, ale z pewnością nie ostatnią. Drobiazgowość psychologicznej wiwisekcji prowadzonej przez autora jest jedyna w swoim rodzaju i szczerze Was zachęcam Was do tego, aby osobiście zweryfikować tę pozycję.