Nie wiesz nic recenzja

Samobójstwo, zazdrość, zemsta, prześladowania, poczucie wyższości i niższości, choroba, tolerancja, transpłciowość, depresja.
To, jak autor poruszył tak trudne problemy w jedną logiczną i ciekawą całość jest niesamowite. Marcel Moss pisał o rzeczach kontrowersyjnych w sposób, jakby były czymś zupełnie normalnym. I tak jest, tylko nie możemy się o tym przekonać, kiedy w wielu miejscach są one tematem tabu.

Każdy bohater ma swoją własną tożsamość, jego postać jest wykreowana w najdrobniejszych szczegółach. Dramat goni dramat. Jak w życiu- każdego spotykają inne radości i tragedie i w danej chwili są one najlepsze lub najgorsze na świecie. Nie ma co porównywać. Moss na tyle znał swoich bohaterów, że umiejętnie potrafił zmienić uczucia czytelnika wobec niektórych z nich, aby nie było to naciągane. Przykład: Hubert. Przez większość książki mu kibicowałam i współczułam, żeby na koniec pomyśleć o nim same najgorsze rzeczy.

Ze wszystkich opisanych problemów, mną najbardziej wstrząsnęła historia Kariny. Miałam ciarki, kiedy czytałam o jej rozterkach, podziwiałam jej odwagę i czułam ulgę z każdym słowem pełnym tolerancji skierowanym w jej stronę.

Jestem wielką fanką Marcela Mossa, nie mogę się doczekać każdej jego książki, a kiedy zbliża się premiera muszę mieć swój egzemplarz natychmiast. To uwielbienie nie istnieje jednak od zawsze. Ciągle mam przed sobą jeszcze 2 pozycje, z tych początkowych. Trzymam je „na gorsze czasy”. Jakoś tak boję się, że nastąpi taki moment, kiedy długo nie będzie zapowiedzi nowych arcydzieł autora (tak, arcydzieł), a ja nie będę miała żadnej alternatywy. Z serią o Liceum Freuda jestem jednak na bieżąco i już teraz z niecierpliwością wyczekuję kolejnych części.

Kiedy tylko dowiedziałam się o kontynuacji „Nie wiesz wszystkiego”, wiedziałam, że to nie będzie zwykły thriller psychologiczny. Nie myliłam się. „Nie wiesz nic” to książka, po której potrzebowałam kilku dni, żeby móc coś o niej powiedzieć. Musiałam odetchnąć.
Nie jestem fanką serii, ale w tym przypadku najlepsze, co mogłam przeczytać to „ciąg dalszy nastąpi”.