Nie wiesz nic recenzja

Nie wiem co ja sobie ubzdurałam, że "Nie wiesz nic" jest drugim tomem serii Liceum Freuda autorstwa Marcela Mossa. Jednak z drugiej strony mam wrażenie, że ona idealnie łączy się z pierwszą częścią. Jej końcowy epilog nawiązuje do "Wszyscy muszą zginąć", która znajduje się pomiędzy tymi książkami. I gdzie tu logika? Dlaczego powieść, która chronologicznie wydaje się być druga, jest trzecia?



Ale przechodzimy do sedna. Początek tej historii zapowiada się mocno i niebezpiecznie. Jest adrenalina, napięcie i szybka akcja. Dookoła pełno tajemnic, mrocznych sekretów i ta wszechobecna niepewność. I tak aż do samego końca. Autor nie boi poruszać w swej książce trudnych tematów tabu, z którymi boryka się nasze społeczeństwo. Homofobia, molestowanie seksualne, depresje, zmiana płci i nacisk na sukces bez względu na wszystko. Całość doskonale łączy się w spójną fabułę, w której każdy bohater jest kluczowy, bo to ich decyzje zapoczątkowały szereg wydarzeń dążących do klęski.

Akcja dynamiczna, z nagłymi zwrotami, pełna intryg i manipulacji. Nie ma zbyt obszernych opisów , bo to co najważniejsze, autor potrafił przedstawić czytelnikowi w znacznie węższej oprawie, nie pozbawiając charakteru, wyrazistości i dosadności owych wydarzeń.

Bohaterowie ciekawi, choć mam wrażenie, że coraz mniej realni. Wiem, że są młodzi i mają różne dziwne pomysły. Jednak, to co wyczyniają wydaje się być nieco oderwane od rzeczywistości. Są zbyt przebiegli, wyrafinowani i doświadczeni jak na swój wiek, przez co wszystko im uchodzi płazem. Nikt ich nie podejrzewa. No ale nie wydaje się dziwne, że nagle, tak z dnia na dzień, osoby, które nigdy ze sobą nie rozmawiały, nie tolerowały się, tworzą paczkę przyjaciół, która non stop trzema się razem? No i to idealizowanie Marty, która stała się kimś w rodzaju przywódcy tej grupy- bystra, z najlepszymi pomysłami, z poparciem i akceptacją. A przecież niedawno każdy nią pomiatał. Za te kilka minusów, dwie gwiazdki mniej.

Przechodząc do podsumowania, całość czyta się z zapartym tchem, z emocjami i ogromną ciekawością. I w ten sposób czas spędzony nad tą lekturą mija błyskawicznie, pozostawiając czytelnika w ekscytacji po tak dobrym i mocnym zakończeniu. Szczególnie dotyczy to wydarzeń w lesie, bo to w nich tkwi siła przebicia- oczywiście to moje subiektywne odczucia. Już poluję na następne tomy, bo warto wzbogacić nimi moją biblioteczkę.