Diablero recenzja

To jedna z tych książek, które czytasz i w zasadzie nie wiesz, po co. Niby nie jest zła, nie jest jednak też dobra. Po prostu jest. Częste błędy stylistyczne, niepotrzebne moim zdaniem wtrącenia angielskie (byłam nimi już tak zirytowana, że po prostu czytałam je po polsku, tłumacząc ówcześniej je sobie w głowie, bo pozostawione po angielsku brzmiały śmiesznie. Szkoda, że tłumacz a później osoby odpowiedzialne za korektę tego nie zauważyły. Co jest dziwne, bowiem bije to po oczach) nie poprawiają sytuacji niezbyt dobrze wymyślonej fabuły, która sprawia wrażenie totalnie nieprzemyślanej. Z drugiej strony kilka ciekawych sformułowań na temat diabła, boskości i ludzkości można tutaj znaleźć. I chyba tylko to i fakt, że serial przypadł mi do gustu sprawia, że jakkolwiek przebrnęłam przez tą książkę. Tak jak serial podobał mi się niesłychanie na swój mexicano kiczowaty sposób, tak książkowy pierwowzór... no cóż, niech wystarczy stwierdzenie, że na szczęście nie jest to długa pozycja. Jeśli komuś spodobał się serial warto sięgnąć po książkę, bowiem dowiadujemy się więcej o świecie Diablero. Jednak lepiej się nie spodziewać... w zasadzie niczego. I generalnie, moim zdaniem, jest to jedyny powód, dla którego warto ją przeczytać.