Nie mów nikomu recenzja

Harlana Cobena nikomu przedstawiać nie trzeba. To mistrz thrillerów, w których zagadka goni zagadkę, a napięcie wzrasta wraz z każdą przerzucaną stronicą. Już sam tytuł intryguje. I chociaż pisarz mówi "Nie mów nikomu", to jednak uszczknę rąbka tajemnicy i trochę opowiem wam o tej książce.

Głównym bohaterem jest doktor David Beck, pediatra, który pracuje w przychodni, zapewniającej biednym rodzinom opiekę medyczną. Po ośmiu latach od śmierci żony dostaje tajemniczego maila, który wywraca jego świat do góry nogami. Z czasem wiadomości pojawia się więcej i wynika z nich, że być może jego ukochana Elizabeth żyje. Doktor Beck chce za wszelką cenę chce poznać prawdę, ale jest ktoś potężniejszy, który nie ma zamiaru do tego dopuścić. Czy Beck posłucha ostrzeżeń: nie mów nikomu? Czy jego zmarła przed ośmioma laty żona, rzeczywiście żyje? A jeśli tak, to po co ta cała mistyfikacja? Dlaczego Elizabeth zniknęła? Mnożą się pytania, ale nie ma jednoznacznych odpowiedzi.

Do ważnych postaci należy siostra doctora Becka, Linda i jej przyjaciółka Shauna. Szczególnie ta ostatnia wzbudziła moją sympatię. Pokazana jest jako kobieta przebojowa i odważna, która nie daje sobie w kaszę dmuchać. Shauna jest w przyjacielskiej zażyłości z doktorem i stara mu się pomagać z całych sił.
Na kartach powieści pojawia się cała plejada podejrzanych typków i bandziorów, takich jak Eryk Wu, Azjata ze stalowymi, zimnymi jak lód palcami, którymi potrafi ofiarę natychmiast doprowadzić do śmierci, Tyrese handlarz narkotyków czy wielkolud Brutus.

Bardzo spodobała mi się pani adwokat Hester Crimstein, która ma niesamowicie cięty język i należy do tych osób, "które patrzą na innych jak głodny tygrys na stado kulawych gazeli". Oczywiście jest też spora grupa przedstawicieli FBI, a każdy z nich jest nakreślony bardzo charakterystycznie.

Akcja jest dynamiczna, cały czas coś się dzieje, mnożą się wątki. Dużym plusem są nie tylko świetnie zarysowane postacie, ale także spsoób w jaki prowadzona jest narracja. Główny bohater wiele razy zwraca się do czytelnika, co sprawia, że stajemy się niejako współbohaterami książki. Bynajmniej ja wielokrotnie czułam się tak, jakby stała tuż obok rozgrywających się wydarzeń. Co oczywiście powodowało wzrost napięcia i adrenalina szybowała w górę.

Uważam, że to świetna powieść i doskonała rozrywka. Nie nudziłam się ani chwili. Z przyjemnością przewracałam kolejne stronice. Jak najbardziej polecam.