Miasto zagubionych dusz recenzja

Nocni Łowcy stulecia temu wymieszali swą krew z anielską i przyrzekli chronić ten świat przez demonami przybywającymi z innych wymiarów po to tylko by krzywdzić ludzkość przez kolejne pokolenia. Walka trwa latami, bezimienni obrońcy odchodzą, a ich rodziny nie mogą nawet nad nimi zapłakać. Demoniczne siły nie słabną, a Clave trzymając się swych żelaznych zasad wydaje się nie szukać przyczyny problemu. Tak samo po tygodniach poszukiwać odpuszcza w sprawie zaginięcie jednego z swoich najlepiej się zapowiadających Nocnych Łowców. O odzyskanie i uwolnienie duszy Jace'a - nie tylko jednego z najlepszych wojowników, ale także przyjaciela czy ukochanej osoby walczą dobrze znani Nefilim i ich Podziemni sojusznicy w kontynuacji trylogii Miast.
Clary wreszcie czuje się dobrze w skórze Nocnego Łowcy i znajduje zapomnienie w bitewnym szale. Simon musi zmierzyć się z koniecznością wyjawienia prawdy o swoim przekleństwie najbliższym. Rodzeństwo Lightwood'ów wraz z Mangusem poszukują sposobu na uwolnienie jednej z zagubionych dusz i zrobią to nieważne czy prosząc o wstawiennictwo Niebo czy Piekło.

W porównaniu do samych tylko Darów Anioła tutaj narracja zostaje rozszerzona o wiele innych postaci, choć najczęściej zobaczymy zdarzenia oczami Clary czy Simona. Będzie też okazja usłyszeć Aleca, Izzy, Jordana czy matkę Clary. Poznajemy kolejne, dotąd nieznane miejsca w świecie Nocnych Łowców takie jak Cytadela Żelaznych Sióstr. Dodatkowo czytelnik zostaje przeniesiony poza granice Nowego Jorku, nie tylko do innego wymiaru, ale także do Paryża, Wenecji czy Pragi.

Można doświadczyć podobnego dylematu jak w czasie lektury tomu czwartego. Brakuje Jace'a, bo mimo że w fabule jest ciałem, nie ma go duchem. W porównaniu do "Miasta Upadłych Aniołów" Jace'a jest jednak o wiele więcej, lecz w tym bardziej mrocznym wydaniu, kiedy nie posiada on kontroli na swoimi czynami, a jego życie związane jest z losami Sebastiana, brata Clary. To nowe, tak inne wcielenie ulubionego Nocnego Łowcy i zatarcie się jego najbardziej charakterystycznych cech tylko kusi by sięgnąć chociażby do "Miasta Kości" i wspomnieć stare, dobre czasy. Podobnie musiała to odczuwać sama autorka, bo dużo żywych wspomnień i dopowiedzeń właśnie do pierwszego tomu trylogii będzie się odnosić. Fani rozpoznają je bez problemu.

Po lekturze nie tylko wiadomo kim są tytułowe "Zagubione Dusze", ale również jasne jest gdzie i w kim znajduje się tytułowy "Niebiański Ogień" następnego tomu.

Autorka serii o Nocnych Łowcach w sprytny i przemyślany sposób wykorzystuje ten tom aby utworzyć łącze zarówno do przeszłości jak i przyszłości losów łowców, którzy kiedyś swoją krew zmieszali z anielską. Przeszłość poznaliśmy już częściowo dzięki narracji Tessy i Williama ("Mechaniczny Anioł", "Mechaniczny Książę"). Przyszłość ma swoje miejsce w Los Angeles, gdzie jak zawsze z zapartym tchem śledzić będą czytelnicy wydarzenia z kręgu dramatów Clave.
"Miasto Upadłych Aniołów" przyjęłam z umiarkowanym entuzjazmem, mimo to byłam zadowolona z lektury. Po wizycie w "Mieście Zagubionych Dusz" nabieram nadziei wobec przyszłości przedłużenia właściwej trylogii Darów Anioła. Dwie wspomniane części nie są bowiem sequelem, a raczej właśnie kontynuacją pierwotnej trylogii, gdyż prawdziwa trylogia sequelowa rozegra się nie nad mroźnymi wodami Atlantyku, lecz błękitem Oceanu Spokojnego po drugiej stronie kontynentu.

Cała (powstająca nadal) saga o Nocnych Łowcach to historie, które trzeba bezwzględnie poznać. Czy będą to dalsze losy Clary, Jace'a, Simona czy też dramatyczne wybory, które podzielić mogą trzech sprzymierzeńców: Tessę, Willa i Jem'a w wiktoriańskim Londynie, a może będą to ścieżki bohaterów, których dopiero lepiej poznamy w LA czyli Emma Carstairs i Julian.
Prequel, sequel czy właściwa trylogia - nie ma znaczenia czas ani miejsce, gdy mamy do czynienia z opowieściami autorska Cassandry Claire. Jedna z najlepszych (jeśli nie najlepsza) seria ostatnich lat.